อัยการประจำเมืองเล็กๆแห่งหนึ่ง เรียกพยานคนแรกขึ้นเบิกความในคดีพยานเป็นหญิงสูงอายุผู้มีอาวุโส  อัยการเข้าไปหาเธอ แล้วถามว่า “คุณนายโจนส์คุณรู้จักผมหรือเปล่า”

เธอตอบว่า “อ้าวทำไมล่ะ แน่นอน ฉันรู้จักคุณดีคุณวิลเลียม ฉันรู้จักคุณตั้งแต่คุณยังเป็นเด็ก
พูดกันตามตรงเลยนะคุณทำให้ฉันผิดหวังมาก คุณชอบโกหก คุณนอกใจภรรยาคุณชอบดูถูกคนอื่น  และชอบนินทาลับหลังคนอื่น คุณคิดว่าแค่เป็นอัยการคุณจะอยู่เหนือคนอื่นๆทั้งหมดได้อย่างนั้นหรือใช่ฉันรู้จักคุณ”

อัยการถึงกับอึ้ง ไม่รู้จะทำอะไรต่อไปดี จึงชี้ไปฝั่งตรงข้ามแล้วถามคุณนายโจนส์ต่อว่า
“คุณนายโจนส์คุณรู้จักทนายจำเลยหรือเปล่า”

เธอตอบว่า “อ้าวทำไมล่ะ แน่นอนฉันรู้จักคุณแบรดลี่ตั้งแต่เขายังเป็นหนุ่มวัยรุ่นฉันเคยเป็นพี่เลี้ยงเด็กของเขาด้วย แล้วก็เหมือนกันคือเขาทำให้ฉันผิดหวังมากด้วย เขาเป็นคนขี้เกียจ ดื้อรั้นแถมยังขี้เมาอีก  เขาเป็นคนที่เข้ากับใครไม่ค่อยได้แล้วเป็นคนที่ขาดระเบียบอย่างยิ่ง อ้อ ใช่ฉันรู้จักเขา”

มาถึงจังหวะนี้ผู้พิพากษาเคาะโต๊ะให้สัญญาณบอกให้ทุกคนในห้องพิจารณาความที่กำลังส่งเสียงหัวเราะให้เงียบแล้วเรียกอัยการกับทนายความเข้าไปหาแล้วค่อยพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า
 

“ถ้าคุณคนใดคนหนึ่ง ถามพยานคนนี้ว่า รู้จักผมหรือเปล่าแล้วล่ะก้อผมรับรองได้เลยว่า
คนนั้นต้องไปอยู่ในคุกภายในห้านาที เข้าใจมั๊ย”