เดินชนคนแปลกหน้าฉันเอ่ยขอโทษ ไม่ตั้งใจ
เขากลับตอบ “ขออภัย ผมเองไม่ทันเห็นคุณ” เราต่างสุภาพถ้อยทีถ้อยอาศัย แสดงน้ำใจ แม้ไม่รู้จักกัน

แต่ที่บ้าน … เย็นวันนั้นฉันทำอาหารอยู่ในครัว
ลูกสาวตัวน้อย แอบมายืนข้างหลัง ไม่ทันระวัง หันกลับมาชนเธอล้มลง

“อย่ามายืนเกะกะ” ฉันดุใส่

ลูกสาวเดินจากไป … หัวใจเธอปวดร้าว    คืนนั้น … ฉันได้ยินเสียงกระซิบจากเบื้องลึกของหัวใจ

“กับคนแปลกหน้าเจ้าสุภาพได้ …กับลูกรักชิดใกล้ …ทำไมทำได้ลงคอ

ดูที่พื้นครัวสิ …ดอกไม้หลากสี ที่ลูกอุตส่าห์เก็บมา หวังให้เจ้าแปลกใจ

ตกเกลื่อนอยู่ทั่วไปน้ำตาเธอไหล เหตุใดไม่แลเห็น”

ฉันเพิ่งรู้ตัว เลยค่อยๆย่องเข้าไปนั่งคุกเข่าข้างเพียงลูก

“ตื่นเถิดคนดีดอกไม้นี่ลูกเก็บมาให้แม่หรือ”

ลูกตอบ “ใช่ค่ะ หนูเห็นดอกไม้บานสวยงามเหมือนคุณแม่

รู้ว่าคุณแม่ต้องชอบ โดยเฉพาะดอกสีน้ำเงิน”

ฉันตื้นตันใจนัก “ลูกรัก แม่ขอโทษจริงๆ ที่เอ็ดหนู”

“แม่จ๋าไม่เป็นไรหรอกค่ะ … หนูรักแม่”

“แม่ก็รักลูก แม่ชอบดอกไม้ของหนูมากโดยเฉพาะสีน้ำเงินจ้ะ”

รู้ไหมคำว่า F A M I L Y    ย่อมาจาก

FAMILY = (F) ATHER   (A) ND   (M)OTHER    (I)     (L) OVE    (Y) OU

ให้เวลากับ พ่อ-แม่ ของคุณ มากขึ้น ยามท่านแก่ตัวลง
รู้จักแบ่งเวลาให้กับงาน และคนที่บ้านให้สมดุลกัน
หากมีใครมาบอกให้จัดความสำคัญเสียใหม่       จงย้อนถามกลับไปว่า ครอบครัว สำคัญ