ระลึกถึงคนที่ให้บริการเสมอ
ในสมัยที่ไอศกรีมซันเดย์ยังมีราคาถูกอยู่มาก เด็กชายอายุสิบขวบคนหนึ่งเข้าไปในคอฟฟี่ช็อปของโรงแรมแห่งหนึ่ง แล้วนั่งที่โต๊ะเมื่อพนักงานเสริฟวางแก้วน้ำลงตรงหน้า เด็กชายก็ถามว่า “ไอศกรีมซันเดย์ราคาเท่าไหร่ครับ?” “ห้าสิบเซ็น”พนักงานเสริฟสาวตอบ แล้วเด็กชายก็ดึงมือออกจากกระเป๋า แล้วก็นับเ หรียญในมือ
“งั้น ไอศกรีมเปล่าๆล่ะครับราคาเท่าไหร่?” เด็กชายถามอีก ตอนนี้เริ่มมีคนรอโต๊ะมากขึ้น และพนักงานเสริฟสาวก็เริ่มจะหมดความอดทน”สามสิบห้าเซ็น” เธอตอบห้วนๆ เด็กชายนับเหรียญในมืออีกครั้ง
“ผมขอไอศกรีมเปล่าครับ” เด็กชายบอก แล้วพนักงานเสริฟสาวก็เอาไอศกรีมมาให้ เอาใบเสร็จมาให้แล้วก็เดินหนีไป เด็กชายทานไอศกรีมหมดแล้ว ก็จ่ายเงินแล้วก็จากไป
เมื่อพนักงานเสริฟเดินกลับมา เธอก็เริ่มร้องไห้เมื่อเธอเช็ดโต๊ะบนโต๊ะนั้น มีเหรียญนิกเกิลราคาห้าเซ็นสองเหรียญและเหรียญเพนนีอีกห้าเหรียญวางอยู่อย่างบรรจงข้างถ้วยไอศกรีมเปล่านั้น
เห็นไหมว่าที่เด็กชายไม่ทานไอศกรีมซันเด เพราะเขาต้องเหลือเงินไว้ทิปพนักงานเสริฟสาวคนนั้น