ชายคนหนึ่ง ซื้อรถยนต์คันใหม่มาพอมีเวลาว่าง ก็จะออกจากบ้านมาดูรถ และชื่นชมด้วยความพอใจ  วันหนึ่งเขาออกมาและพบว่า ลูกชายเล็กๆของเขากำลังเล่นโดยเอาฆ้อนตอกลงไปที่ตัวรถที่สวยงามของเขาอยู่

ด้วยความโกรธจัดเขาจึงวิ่งไปที่ลูก เขี่ยลูกไปให้พ้นรถแล้วใช้ฆ้อนตอกลงไปที่มือของเด็กน้อยเพื่อเป็นการลงโทษ
เมื่อชายคนนี้สงบลงแล้วเขาก็รีบพาลูกชายไปส่งที่โรงพยาบาล  หมอพยายามช่วยสุดความสามารถ  แต่ที่สุดก็จำเป็นต้องตัดนิ้วออกจากมือทั้งสองข้าง

เมื่อหนูน้อยตื่นข้นมาหลังจากการผ่าตัด   และมองเห็นมือที่ไม่มีนิ้วของตน  จึงพูดกับพ่อของเขาอย่างไร้เดียงสาว่า

“พ่อครับ ผมขอโทษครับเรื่องรถของพ่อ”แล้วก็ถามต่อไปว่า“แล้วเมื่อไหร่นิ้วของผมจะงอกขึ้นมาอีกครับ?”
ชายคนนี้ กลับไปบ้านและได้ฆ่าตัวตายด้วยความเสียใจ

 

จงคิดถึงเรื่องนี้
เวลาที่มีใครมาเหยียบเท้าเรา
เวลาที่เราต้องการแก้แค้น
โดยเฉพาะเวลาที่เราคิดว่าเราหมดความอดทนกับบุคคลที่เรารัก
อย่าลืมว่าวัตถุนั้น เมื่อเสียสามารถซ่อมได้
แต่กระดูกที่หักไปแล้ว  หรือความรู้สึกที่ถูกทำร้าย บ่อยๆ
ไม่สามารถซ่อมแซมได้
อย่าลืมว่า การให้อภัยนั้นยิ่งใหญ่กว่าการแก้แค้น

มนุษย์เราอาจทำผิดพลาดได้  แต่ความผิดพลาดที่เราทำโดยไม่ควบคุมบันดาลโทสะของเรา อาจจะหลอกหลอนเราไปตลอดชีวิตฉะนั้น จงหยุดคิดเสียก่อนที่จะทำอะไร