(ลิขิตรัก…ละลายใจ)
เจมส์ เรืองศักดิ์

วันแต่ละวันเนิ่นนานเหลือเกิน  คืนแต่ละคืนช่างดูเชี่องช้า สำหรับฉันและไม่รู้ว่าทุกวันนั้นสิ้นสุดเมื่อไร  เมื่อใจมันสับสนอย่างนี้  มองไปทางไหนก็ดูว่างเปล่า  ราวกับชีวิตจะต้องปวดร้าวตลอดไป เมื่อวันนี้ฟ้ามืดลง น้ำตาก็รินไหลนี่ใช่ไหมคือการพลัดพรากที่ฉันต้องเจอ

จะมีชีวิตอย่างไรจะมีพรุ่งนี้เพื่ออะไร เมื่อคนที่เป็นที่รักจะจากฉันไป
นี่คือวันของการจากลา ด้วยหัวใจที่แตกสลาย ต้องมองภาพเธอจากไปมันปวดร้าวเหลือเกินลมที่มันพัดผ่านตัวฉันไป  เธอจะได้รับได้รู้สึกเหมือนฉันบ้างไหม
อยากบอกเธอ ฉันเสียใจ เสียใจมากแค่ไหนที่ไม่สามารถที่จะดูแลเธอได้เลย

จะมีชีวิตอย่างไร จะมีพรุ่งนี้เพื่ออะไร  เมื่อคนที่เป็นที่รักจะจากฉันไป
นี่คือวันของการจากลาถึงเวลาต้องจากกันไกลเจ็บแค่ไหน ปวดแค่ไหนเธอคงไม่รู้
ภาพเธอเหล่านั้นมันตอกย้ำ ภาพความทรงจำมันยิ่งย้ำเตือน  เหมือนมีใครมาเชือดมากรีดอยู่ในหัวใจขอเวลาอีกนิดได้ไหมฉันมีถ้อยคำอีกตั้งมากมาย หันมามองอีกทีได้ไหม นี่คือฉันคือคนที่รักเธอ 
นี่คือวันของการจากลา ถึงเวลาต้องจากกันไกล        เจ็บแค่ไหนปวดแค่ไหนเธอคงไม่รู้ภาพเธอคราวนั้นมันตอกย้ำ ภาพความทรงจำมันยิ่งย้ำเตือน    เหมือนมีใครมาเชือดกรีดอยู่ในหัวใจและมันคงจะเป็นอย่างนี้ ไปนานเท่านานตราบจนสิ้นใจ  ขอแค่เพียงให้เธอรู้ไว้ ฉันรักเธอเหลือเกิน