“ผู้สูงอายุ”: “เส้นทางเดิน” สู่ความรักของพระบิดา
“ท่านรักเรามากกว่าคนเหล่านี้รักเราไหม”… “จงเลี้ยงลูกแกะของเราเถิด” (เทียบยน21:15)
“วันนี้เป็นวันสงกรานต์…” เสียงเพลงวันสงกรานต์ดังแว่วๆเข้าหู ร้านรวงแผงต่างๆก็วางอุปกรณ์ของเล่นเล่นน้ำช่วงวันสงกรานต์กันตลอดถนนหนทาง แป้งบ้างปืนฉีดน้ำบ้างปืนฉีดน้ำก็มีให้เลือกหลากหลายเริ่มตั้งแต่ฉีดออกมาแค่ละอองน้ำฝนไล่ไปจนเป็นปั๊มปล่อยน้ำออกมาพอๆกับก๊อกน้ำบ้านเราเลยทีเดียว แหมๆๆๆ… น่าจะสนุกสนานในการผ่อนคลายและคลายร้อนกันนะครับ มีหลายคนถามว่าปีนี้สงกรานต์จะไปเล่นน้ำที่ไหน??? ถูกถามมาสิบกว่าปีแล้วตอบไปคล้ายๆกันว่า“เตรียมแผ่นหนังและขนมไว้แล้ว ไม่ไปไหนหรอกครับ ชอบอยู่บ้าน ข้างนอกคนเยอะไม่อยากไปเบียดแย้งอากาศกับเขาอีกอย่างมันร้อนเดี๋ยวตัวดำ” ว่าไปอย่างนั้นว่าไปก็ยิ้มไป
ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมามาร่วมสัมมนาประจำปีกับพระสงฆ์กรุงเทพฯของเราที่บ้านผู้หว่าน ไปทานอาหารเย็นกับคุณพ่อเพื่อนรุ่นเดียวกัน ได้มีโอกาสพบคุณพ่อรุ่นพี่ท่านหนึ่งมาทานอาหารร้านเดียวกัน คุณพ่อพระสงฆ์ท่านนี้พาบิดาและพี่ๆน้องๆในบ้านมาทานข้าวร่วมกัน เห็นคุณพ่อเขาจูงบิดาเพื่อเดินทางกลับบ้าน แหม… เป็นภาพน่านักจังเลยครับ ส่วนพ่อเอง… ได้นัดกับคุณพ่อพี่ชายไว้แล้วว่า หลังวันสงกรานต์สักสองสามวันเราจะไปร่วมทานข้าวภาวนาและขอพรพระร่วมกับคุณพ่อ-คุณแม่ที่บ้านกัน แล้วพี่น้องละครับ สงกรานต์นี้มีนัดทานข้าวสวดภาวนาขอพรพระร่วมกันกับคุณพ่อ-คุณแม่หรือยัง??? ครับ
“ท่านรักเรามากกว่าคนเหล่านี้รักเราไหม”… “จงเลี้ยงลูกแกะของเราเถิด” (เทียบยน21:15)
เมือพูดถึงช่วงวันสงกรานต์ วันขึ้นปีใหม่ตามประเพณีไทยมาแต่โบร่ำโบราณ จริงๆแล้วเรายังมีวันที่เราคิดถึงบรรดาผู้สูงอายุในครอบครัวของเราไปพร้อมๆกันด้วย ทำให้นั่งคิดถึงบรรดาพี่ป้าน้าอา ผู้มีพระคุณนับแต่เล็กๆเลย นึกถึงน้าคุณยาย (ซึ่งเวลานี้สิ้นชีวิตลงแล้วนับสิบปี) จำภาพได้รางๆเวลาที่คุณยายไกวเปลให้ตัวเราตอนเล็กได้สบายตัวและนอนหลับคุณยายสอนเสมอเวลาสวดเวลาทานข้าวทานให้หมดทุกเม็ด“ไม่อย่างนั้นจะมีทูตสวรรค์มาจดจำนวนเม็ดข้าวที่เหลือและเป็นต้นเม็ดข้าวที่หล่นออกนอกจานแล้วเราไม่เก็บ” ทำให้ตัวพ่อเองสวดก่อนและหลังทานข้าวเสมอไม่เคยพลาด อีกทั้งกินข้าวให้หมดจานและไม่ทานหกเลอะเทอะ
นึกถึงเวลาน้าชายมาเยี่ยมที่บ้าน ทุกครั้งจะต้องมีขนมหรือสตางค์ติดไม้ติดมือมาฝากหลานๆเสมอ คุณน้าใจดีมากๆ ขอกฝากก็ไม่ได้สูงค่าหรือมากมายอะไรนักหรอกครับ แต่… มันได้ใจหลานๆอย่างเราไปเต็มๆหัวใจกันเลย ก็เด็กอย่างเราไม่ได้ต้องการอะไรมากมายหรอกครับ แค่ความใจดีไม่น่ากลัวของน้าของผู้ใหญ่ เราก็สุขใจแล้วครับ
“ท่านรักเรามากกว่าคนเหล่านี้รักเราไหม”… “จงเลี้ยงลูกแกะของเราเถิด” (เทียบยน21:15)
อีกเรื่องหนึ่ง(แถมให้ครับ) นึกถึงพี่น้องคริสตังวัดหนึ่ง(นักบุญเทเรซาหน้าโคกผักไห่จ.อยุธยา) ยามเมื่อพ่อยังเป็นบราเดอร์เณรใหญ่สอนคำสอนภาคฤดูร้อนตามวัด มีโอกาสได้คุยกันยังประทับใจคำพูดที่อบอุ่นและจริงใจอีกทั้งเป็นกำลังใจในชีวิตจนทุกวันนี้มากว่า20 ปีมาแล้ว “บราเดอร์จำไว้ ที่ชาวบ้านเขาเข้ามาคุยด้วยเขาเอาขนมมาให้เด็กๆเข้ามาเล่นกับบราเดอร์… ไม่ใช่เพราะบราเดอร์เก่งดีฉลาดหรืออะไรหรอกนะ… แต่เพราะบราเดอร์คือบราเดอร์และจะเป็นพระสงฆ์… ลองบราเดอร์ออกไม่ได้เป็น เขาก็ไม่สนใจหรอกนะ” พี่สาว(ที่เวลานี้ต้องบอกว่าเป็นป้าไปแล้ว) ท่านนี้เตือนสติตัวพ่อในเวลานั้นฟังแล้วมันอบอุ่นเขาสนใจและห่วงใยเรา พ่อยังจำได้ดีอยู่เสมอ
ความอบอุ่น คำแนะนำ และแบบอย่างชีวิตที่ใจดีของบรรดาผู้สูงอายุเหล่านี้ นับเป็นป้ายตามเส้นทางที่ช่วยเรา ให้เราได้รับรู้พบเห็น ให้เราได้ลิ้มลองและพบสันติสุข ให้เราได้เรียนรู้แบบอย่าง ให้เราได้ยินเสียงเรียกร้องและท้ายทายให้ลองทำดู…มอบสันติสุขเช่นเดียวกันแก่รุ่นน้องรุ่นลูกรุ่นหลานสืบต่อไป ให้เราได้พบกับการเดินทางติดตามจนถึงความรักของพระเยซูเจ้าและได้พบเจอบ้านของพระบิดาของเรา
เมื่อตรัสดังนี้แล้วทรงเสริมว่า“จงตามเรามาเถิด” (เทียบยน21:19)
ขอบคุณครับ… ขอบคุณความรักและแบบอย่างของพวกท่าน… เชิญชวนเราร่วมใจภาวนาขอพรพระเพื่อพวกท่านในโอกาสวันขึ้นปีใหม่ของไทยเรา และร่วมเดินทางบน“เส้นทางเดินสู่ความรักของพระบิดา” ที่เรามีแบบอย่างจากชีวิตของพวกท่าน… เชิญชวนครับ.