สวัสดีครับ

เชื่อว่าพี่น้องหลายท่านคงลุ้นกับ“การเมือง” จนทำให้เครียดกันไปพอสมควรซึ่งก็น่าจะเครียดจริงๆ… อย่างไรก็ตามผมเบาใจโล่งอกไปหน่อยหนึ่งคือไม่เกิดความรุนแรงดังที่หลายคนคาดเดาและในความรู้สึกผมคิดว่า“พระเป็นเจ้าทรงฟังคำภาวนา” ของพวกเรารวมทั้งของพี่น้องในศาสนาอื่นๆด้วยเพราะที่ผ่านมามีการภาวนาเป็นพิเศษเช่นในบทภาวนาเพื่อมวลชนและทราบจากเพื่อนที่เป็นมุสลิมเขาก็บอกว่ามีการเชิญชวนให้สวดขอพรจากพระเจ้าด้วย…

วันนี้ขอพักเรื่องการเมืองไว้ก่อน  หันมาคุยกันเรื่อง“ซีเกมส์”กีฬาของอาเซี่ยนที่กำลังขับเคี่ยวกันอยู่ที่ประเทศเมียนมากรุงเนปิดอว์... ความจริงเขามีการแข่งขันกันไปกว่า1 สัปดาห์แล้วก่อนพิธีเปิด(11 ธันวาคม) เสียอีกแต่ข่าวคราวยังไม่ออกมาเนื่องจากยังไม่มีการถ่ายทอดสดและกีฬาที่แข่งก็เป็นกีฬาพื้นบ้านหรือกีฬาที่ไม่ฮิตเท่าไหร่เช่น“ชิงลง” “วูซู” “มวยปล้ำ” ฯลฯ

กีฬาซีเกมส์เดี๋ยวนี้เขามิได้เน้นกันที่“กีฬา”เท่านั้นแต่ยังมีเรื่องของความสัมพันธ์ของสมาชิกอาเซี่ยนจึงมีการตัดกีฬาสากลออกไปบ้างเอากีฬาพื้นบ้านมาแทนเพื่อแสดงถึงศิลปวัฒนธรรมของประเทศสมาชิก… ต่างจากกีฬาโอลิมปิกหรือเอเซี่ยนเกมส์ที่จะเน้นกันที่กีฬาสากลเท่านั้น…

ดังนั้นจึงอยากจะให้พี่น้องเข้าใจว่าวัตถุประสงค์มันเปลี่ยนแปลงไปความคาดหวังว่าเราจะต้องเป็นเจ้าเหรียญทองเหมือนสมัยก่อนจึงต้องทำใจ… จึงคิดว่าถ้าเรามองว่าเป็นสิ่งที่ดีที่มวลประชากรอาเซี่ยนจะได้เรียนรู้แลกเปลี่ยนศิลปวัฒนธรรมของกันและกันมากขึ้นสอดคล้องกับการที่จะต้องเป็นประชาคมอาเซี่ยนในอีก1 ปีข้างหน้า… สิ่งนี้จะนับได้ว่าเกิดประโยชน์มากเช่นกันอย่างน้อยตัวแทนนักกีฬาของทุกชาติก็จะรู้จักกันมากขึ้น… เราที่เป็นกองเชียร์ก็จะเห็นได้ยินได้ฟังขนบธรรมเนียมประเพณีของเพื่อนบ้านของกันและกันเพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน

ทุกครั้งเมื่อมีการแข่งขันกีฬาไม่ว่ากีฬาอะไรที่ไหนอย่างไรบรรยากาศที่ได้พบได้เห็นเสมอก็คือความดีใจความเสียใจเสียงไชโยและความซึมเศร้าและน้ำตา(ร้องไห้) ซึ่งมีทั้งมาจากความดีใจและความเสียใจ… อีกสิ่งหนึ่งที่จะเกิดขึ้นเสมอนั่นก็คือคำว่า“พลิกล็อค” คือเกิดความไม่คาดฝันขึ้นมี“ฮีโร่”ใหม่ๆเกิดขึ้น… ซึ่งความจริงแล้วเชื่อว่าไม่ใช่“ฟลุ๊ค” หรอกหากแต่เป็นเพราะเขามีการเตรียมตัวมาอย่างดีอุตส่าห์ฝึกซ้อมเกินร้อยมาจนเพียงพอที่จะคว้าชัยได้นั่นเองเพียงแต่ไม่มีใครรู้… สวัสดีครับ