“อย่าหยุดแม้จะเหนื่อยที่จะก้าวต่อ…ขอเพียงให้ก้าวต่อไปแม้จะเหนื่อย”
“…ผู้ที่ปฏิบัติพระบัญญัติและสอนผู้อื่นให้ปฏิบัติด้วยจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในอาณาจักรสวรรค์” (มธ5:19)
ได้พบได้พูดได้คุยสั้นๆกับคุณครูท่านหนึ่งที่รู้จัก… ได้รับฟังถึงความท้อความเหน็ดเหนื่อยจากหน้าที่การงานที่ตนเองรับผิดชอบ ทั้งในฐานะที่เป็นแม่พิมพ์ของชาติของ“ลูก”…ของ“ศิษย์” (มันมากกว่าคำว่า“ลูกศิษย์” จริงๆครับในความหมายเต็มของคำว่า“ครู”) และในฐานะ“ครู” ท่านหนึ่งของโรงเรียนที่จำเป็นต้องรับผิดชอบในหน้าที่กิจกรรมอื่นๆร่วมกับเพื่อนครูท่านอื่นๆด้วย
เมื่อได้รับฟังพ่อเองรีบ… รีบพูดแทรกต่อด้วยไม่กลัวเสียมารยาทณเวลานั้น ด้วยรู้สึกจำเป็นว่าไม่ปรารถนาให้ครูท่านนี้หลุดพูด(ไม่รู้ว่าท่านคิดจะพูดอย่างที่ใจเราเป็นห่วงหรือไม่…) หลุดพูดว่า“อยากเปลี่ยน” หรือ“อยากลาออก” ไม่อยากให้คำพูดเหล่านี้ได้มีโอกาสครอบงำในใจหรือในส่วนใดของชีวิตของท่านเลยแม้แต่น้อยแม้แต่พูดเล่นๆกันก็ตาม เพราะหากได้ลองพูดกันแล้วไม่ว่าจะมากหรือน้อย… มันก็แสดงถึงความความจริงบางอย่างในใจให้สัมผัสได้บ้างแล้ว
“ถ้าความชอบธรรมของท่านไม่ได้ดีไปกว่าความชอบธรรมของบรรดาธรรมจารย์และชาวฟาริสีแล้วท่านจะเข้าอาณาจักรสวรรค์ไม่ได้เลย” (มธ5:20)
“ความรัก” ในวันวาเลนไทน์ที่เพิ่งจะผ่านพ้นไปเราไม่ได้พูดกันแต่เพียงความรักกันฉันท์หนุ่มสาวหรือคู่ชีวิตเท่านั้นแต่ความรักอันยิ่งใหญ่นี้มันมีอิทธิพลยิ่งใหญ่มากกว่านัก เราคิดถึงความรักที่อุทิศตนและมอบชีวิตแบ่งปันออกไปอย่างเช่นความรักในชีวิตของพ่อแม่และในชีวิตของแม่พิมพ์…ครู ที่เป็นกระจกเงาสะท้อนให้เห็นความรักอันยิ่งใหญ่ในความรักของพระคริสต์เยซูบนไม้กางเขนหรือความรักของพระบิดาที่มอบอุทิศหัวใจทั้งดวงในชีวิตของพระบุตรเพื่อเราทุกคน
พ่อเพียงบอกกับคุณครูท่านนี้ว่า… “หากเหนื่อยกับความรัก…เหนื่อยกับความรับผิดชอบและมอบความรัก…หากเหนื่อยที่จะก้าวต่อ ขอเพียง…ให้ก้าวต่อไป…แม้จะ…เหนื่อย.” คนเราเหนื่อยได้ท้อได้ แต่หากเมื่อเราเหนื่อยหรือท้อแล้วเราหยุด เครื่องหรือชีวิตของเราก็จะหยุดจะดับ เราจะไม่มีโอกาสย้อนกลับมาเริ่มต้นเดินอีกครั้งหนึ่งได้ แต่หากเรายังคงก้าวต่อเดินไปแม้จะท้อและเหนื่อยล้า… รอจนเมฆฝนพ่านเงามืดพ้น เราจะพบว่า“ฉันยังเดินอยู่นะ” และจะพูดต่อได้ว่า“ดีใจจังที่…ไม่หยุดก้าวและยังเดินต่อไป”
“…ผู้ที่ปฏิบัติพระบัญญัติและสอนผู้อื่นให้ปฏิบัติด้วยจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในอาณาจักรสวรรค์” (มธ5:19)
ภาวนาของพระเยซูพระอาจารย์เจ้าเป็นพลังและขอเป็นกำลังใจสำหรับผู้ที่เหน็ดเหนื่อยผู้มีความรักผู้มีภาระให้รับผิดชอบ…จงมาหาพระองค์เถิด. “The Show must go on!”