“พระเยซู…ความรักของพระองค์ ปรับดวงตาเปลี่ยนดวงใจเรา”

ทูตสวรรค์และเปโตรจึงออกไป เดินตามถนนสายหนึ่ง แล้วทูตสวรรค์ก็หายไปในทันที  เปโตรรู้สึกตัว พูดว่า “บัดนี้ ข้าพเจ้ารู้แน่แล้วว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงส่งทูตสวรรค์มาช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากเงื้อมมือของกษัตริย์เฮโรดและจากความมุ่งร้ายทั้งหลายของประชาชนชาวยิว” (กจ 12:10-11)

 หลายครั้งมุมมองของเราต่อหลายเรื่องราวที่พบเจอ ก็มีคำตอบอยู่แล้วในใจ เราเรียกคำตอบที่มีอยู่แล้วว่า “อคติ” เมื่อมีแล้วก็ขึ้นอยู่ว่าเรารู้สึกบวก ชอบเรื่องราวที่อยู่ข้างหน้า  หรือว่าเรารู้สึกลบไม่สนใจ ไม่ชอบ จนถึงขั้นรุนแรงสุด นั่นคือเกลียด

ครั้งหนึ่ง ระหว่างนั่งชมชุดรำแสดงของหนูน้อยอนุบาลกลุ่มหนึ่ง  รู้สึกไม่ชอบเอาเสียเลย มันขัดหูตาไปหมด “ทำไมไม่พร้อม ทำไมไม่ยิ้ม ทำไมไม่…” นู่น นี่ นั่น  มากมายที่จะหาเรื่อง  ด้วยมีอคติ  แต่เมื่อได้สติกลับมา ปรับดวงตาเปลี่ยนดวงใจและมองเจาะให้ลึกซึ้งมากขึ้น จึงพบเห็นความงดงามและคุณค่าที่เด็กๆพยายามสื่อให้ได้พบความน่ารักของพวกเขา

“องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากการประทุษร้ายทั้งสิ้น และจะทรงนำข้าพเจ้าไปสู่พระอาณาจักรสวรรค์ของพระองค์อย่างปลอดภัย ขอพระสิริรุ่งโรจน์จงมีแด่พระองค์ตลอดนิรันดรเทอญ อาเมน”(2ทธ 4:18)

แต่ก่อนไม่รู้ทิศทาง แต่เมื่อมาพบพระเยซูเจ้า เปโตรก็เปลี่ยนมุมมองต่อพระเจ้า กลายมาเป็นวางใจมั่นใจในพระองค์ และนี่ก็เป็นเหตุการณ์ครั้งใหญ่ในชีวิตของท่านเวลามอง มองทุกเรื่องราวและมั่นคงต่อความรักของพระ

แต่ก่อนเปาโลมองพระเจ้าแบบโลกแคบ  ความรักที่พระองค์จะมีให้ก็ให้เพียงแต่ชนชาติยิวอิสราเอล ประชากรที่ทรงเลือกสรร แต่เมื่อพบกับความรักของพระคริสตเจ้า ท่านก็ปรับมุมมองใหม่เป็นใจกว้าง และเมตตา

พระ​เยซู​ตรัสถาม​เขา​ว่า “แล้ว​ท่านล่ะคิดว่า​เรา​เป็น​ใคร”  ซีโมน เปโตรทูลตอบ​ว่า “พระองค์​คือ พระคริสตเจ้า พระบุตร​ของ​พระเจ้า​ผู้​ทรงชีวิต​”(มธ 16:15-16)

พระเยซูเจ้าเป็น กุญแจดอกสำคัญจริงๆ ช่วยปรับดวงตา เปลี่ยนดวงใจของเราให้มั่นคงในความเชื่อความรักต่อพระเจ้า พระบิดา  และเป็นต้นตอของพลังชีวิตให้เราสามารถมองเพื่อนพี่น้อง แล้วสามารถก้าวข้ามความอ่อนแอ และมองเห็นความน่ารัก ความงดงาม เห็นพระพรในความอ่อนแอที่แต่ละคนนั้นมี.