“แม่พระแห่งลูกประคำ”
โดยคุณพ่อสุรสิทธิ์และคุณพ่อสุรชัยชุ่มศรีพันธุ์
“แม่พระแห่งลูกประคำ”นามนี้มีกำเนิดขึ้นมาตั้งแต่เมื่อใดไม่มีใครทราบแน่ชัดนักประวัติศาสตร์บางคนสันนิษฐานว่าอาจกำเนิดขึ้นมาตั้งแต่ปลายศตวรรษที่8 ก็ได้เวลานั้นมีการสวดบท“ข้าแต่พระบิดา”ซ้ำไปซ้ำมาโดยใช้รูปประคำนับจำนวนให้ครบ150 บทตามจำนวนบทสดุดีในพระคัมภีร์อยู่แล้วสำหรับผู้ที่ไม่รู้หนังสือเวลานั้น ซึ่งไม่สามารถสวดบทสดุดีได้ ก็ใช้การสวดบทข้าแต่พระบิดาแทนแล้วต่อมาจึงมีผู้นำเอาบทสดุดีแม่พระหรือบทวันทามารีอาท่อนแรกมาใช้แทนบท“ข้าแต่พระบิดา” เป็นอันว่าการใช้ลูกประคำเป็นเครื่องมือในการสวดมีมาแต่นานแล้ว
แต่นาม“แม่พระลูกประคำ”เรามักเชื่อมความเกี่ยวโยงกับการประจักษ์ของแม่พระต่อนักบุญดอมินิโกในปี1208 ณวัดแห่งProuillเวลานั้นนักบุญดอมินิโกกำลังต่อสู้กับอิทธิพลอันใหญ่หลวงของลัทธิเฮเรติกที่เรียกว่าAlbigensian ท่านรู้สึกถึงความท้อแท้เพราะการทำงานของท่านไร้ผลแม่พระประจักษ์มาและทรงสอนท่านว่า“อย่าแปลกใจเลยที่การทำงานของลูกไร้ผลลูกกำลังทำงานบนผืนดินที่แห้งแล้ง โดยไม่รดน้ำด้วยพระหรรษทานเมื่อพระเจ้าทรงประสงค์จะเนรมิตแผ่นดินขึ้นใหม่นั้นพระองค์เริ่มด้วยการส่งฝนแห่งความเจริญงอกงามนั่นคือการแจ้งสารของเทวทูต(ทำทักทายว่า“วันทามารีอา…”) ฉะนั้นลูกจึงเผยแพร่การสวดคำทักทายของเทวทูตนี้ 150 ครั้งและบทข้าแต่พระบิดา15 ครั้งแล้วลูกจะเก็บเกี่ยวได้อย่างอุดมสมบูรณ์”
นักบุญดอมินิโกเริ่มต้นเผยแพร่ความศรัทธาต่อการสวดลูกประคำที่สุดท่านได้รับชัยชนะอย่างไรก็ตามแม้ว่าการสวดลูกประคำอาจจะถือได้ว่าท่านนักบุญดอมินิโกเป็นผู้บุกเบิกจากชัยชนะที่ท่านได้รับเหนือพวกเฮเรติกแต่กระนั้นการสวดลูกประคำก็ยังไม่ถึงกับแพร่หลายมากนัก
จนกระทั่งในสมัยของAlan de Rupe(1428-1475) ซึ่งได้ฉายาว่าอัครสาวกผู้ยิ่งใหญ่แห่งลูกประคำ” เป็นผู้จุดประกายให้เห็นความเกี่ยวข้องของนักบุญดอมินิโกและลูกประคำและได้เผยแพร่การสวดลูกประคำจนเป็นที่นิยมไปทั่วทุกแห่งหน
ต่อมาในวันที่7 ตุลาคม1571 สมาชิกแห่งแนวร่วมในการสวดสายประคำร่วมชุมนุมสวดสายประคำเพื่อขอพรสำหรับกองทัพคริสตังที่กำลังสู้รบกับพวกเติร์กมุสลิมที่เมือLepanto พระสันตะปาปาปีโอที่5 ทรงร่วมสวดด้วยและที่สุดกองทัพคริสตังได้รับชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่ซึ่งช่วยให้ยุโรปรอดพ้นจากการยึดครองของมุสลิมพระสันตะปาปาปีโอ5 จึงกำหนดให้วันที่7 ตุลาคม1571 เป็นวันรำลึกถึงแม่พระลูกประคำประจำปีตั้งแต่นั้นมา…