“ยอมเจ็บปวด เพื่อติดกับพระ และบังเกิดผล”
พระเยซูเจ้าตรัสว่า “เราเป็นเถาองุ่นแท้ และพระบิดาของเราทรงเป็นชาวสวน กิ่งก้านใดในเราที่ไม่บังเกิดผล พระองค์จะทรงตัดทิ้ง กิ่งก้านใดที่เกิดผลพระองค์จะทรงลิด เพื่อให้เกิดผลมากขึ้น.” (ยน 15:1-2)
“ยอมเจ็บปวด” ทุกคนย่อมเคยพบกับความเจ็บปวด พ่อเคยโดนพ่อแม่ หรือครูอาจารย์ตีกี่ครั้ง ลองนึกย้อนดู มีอยู่แผลหนึ่งที่ติดตัวมาจนถึงทุกวันนี้ รอยแผลนี้ถูกคุณพ่อตีเมื่อตอนยังเป็นเด็กซุกซน ตีทีเดียวแต่ฝากรอยแผลไว้ตลอดชีวิต ทีเดียวจริงๆทั้งชีวิตนี้ที่ท่านตี และจะไม่มีต่อไปแน่นอน ด้วยตอนนี้ท่านจากไปอยู่กับพระบิดาในสวรรค์ได้ 3 ปีแล้ว
“ยอมเจ็บปวด” ทุกทุกรอยแผลและการถูกตีในอดีต จำได้ว่าน้อยครั้งมากที่จะถูกตีด้วยการใช้อารมณ์ของผู้ใหญ่ในสมัยนั้น พ่อแม่และคุณครูเหล่านั้นท่านตี-ลงโทษด้วยหัวใจที่รักและห่วง อีกทั้งมีเหตุผลและวุฒิภาวะทางอารมณ์พอสมควรจนถึงมีมากสมกับความเป็นผู้ใหญ่ของท่าน
พระเยซูเจ้าตรัสว่า “เราเป็นเถาองุ่นแท้ และพระบิดาของเราทรงเป็นชาวสวน กิ่งก้านใดในเราที่ไม่บังเกิดผล พระองค์จะทรงตัดทิ้ง กิ่งก้านใดที่เกิดผลพระองค์จะทรงลิด เพื่อให้เกิดผลมากขึ้น.” (ยน 15:1-2)
“เพื่อชีวิตติดกับพระ”ทุกรอยแผล (ทั้งแผลที่ไม่มีร่องรอยมีเพียงความทรงจำ และรอยแผลที่มีพร้อมทั้งความทรงจำและร่องลอย) ล้วนมีความทรงจำ จำถึงเหตุที่ทำให้เราต้องโดนตี โดนลงโทษ อีกทั้งมีบทเรียน และบทเรียนนั้นก็เป็นบทสอนติดตัวมาจนถึงทุกวันนี้ ขอบพระคุณพระ ขอบพระคุณพวกท่าน
เท่านี้ชีวิตของเราก็พบสันติสุข พบกับความเข้มแข็ง พบบทเรียนสำหรับก้าวเดินต่อไปหากพบเภทภัยอันตรายพานอุปสรรคปัญหาขัดขวาง เราจะสามารถผ่านไปได้และเติบโตเข้มแข็งขึ้น จะไม่สำนึกขอบคุณพระ ขอบคุณพวกท่าน กับไม้เรียวที่เต็มเปี่ยมด้วยหัวใจรักเมตตา และวุฒิภาวะได้อย่างไร
“กิ่งองุ่นเกิดผลด้วยตนเองไม่ได้ ถ้าไม่ติดอยู่กับเถาองุ่นฉันใด ท่านทั้งหลายก็จะเกิดผลไม่ได้ ถ้าไม่ดำรงอยู่ในเราฉันนั้น เราเป็นเถาองุ่น ท่านทั้งหลายเป็นกิ่งก้าน ผู้ที่ดำรงอยู่ในเรา และเราดำรงอยู่ในเขา ก็ย่อมเกิดผลมาก เพราะถ้าไม่มีเรา ท่านก็ทำอะไรไม่ได้เลย.” (ยน 15:4-5)
“บังเกิดผล” เมื่อได้รับบทเรียน และพบเจอสถานการณ์ต่างๆ พบเจอรุ่นหลังต่อจากเรา เราจึงมีวุฒิภาวะ และบทเรียนบทสอนสำหรับพวกเขาได้ ทุกครั้งจึงหันมาทบทวนดูความรักของพระ และบรรดาผู้ใหญ่ที่ได้มอบบทเรียนให้ และสามารถใช้ชีวิตออกไปสู่ผู้อื่นได้เหมาะสมขึ้น
“บังเกิดผล” ผลต่างๆที่สำเร็จที่ออกมาสมเหตุผลในชีวิต เราจึงต้องขอบคุณพระเป็นเจ้า ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่อีกทั้งผู้ใหญ่ ชีวิตของเราติดกับพระองค์ ติดกับท่าน และเรายอมให้พระองค์และพวกท่านดูแลลิดบางสิ่งบางอย่างที่เราอาจไม่ถูกใจไปทุกเรื่องแต่มีคุณค่าต่อชีวิต และ ณ ตอนนี้ชีวิตของเรา…บังเกิดผล.