“วาเลนไทน์ วันแห่งความรัก…ความรักของพระ สำคัญสุด”
“ชาวอียิปต์ทำร้ายพวกเรา ข่มเหงเราและบังคับให้เราเป็นทาสอย่างทารุณแต่เราร้องเรียกหา พระเจ้า พระเจ้าของบรรพบุรุษของเรา พระเจ้าทรงฟัง ทอดพระเนตรเห็นความทุกข์ทรมาน ความยากลำบากและการถูกกดขี่ของเรา พระเจ้าทรงใช้พระหัตถ์ทรงฤทธิ์และพระอานุภาพยิ่งใหญ่…ช่วยเรา. (ฉธบ 26:6-8)
ช่างประจวบเหมาะ วันนี้สิบสี่กุมภาฯวันวาเลนไทน์ วันแห่งความรัก วันนี้ที่ชาวโลกปัจจุบันยิ่งทียิ่งเพ้อและเพี้ยนไปทุกทีกับการใช้และเข้าใจความรัก. เวลาเรามองเห็นความสวยความงดงามความน่ารัก ความหล่อความดูดี ที่สำคัญ…ถูกใจเรา เราพร้อมจะทุ่มจะให้และให้ไม่กลัวหมด กระทั่งให้จนหมดก็มีมากมาย.
สำหรับพระ เราเห็นได้ในประสบการณ์ในพระคัมภีร์. พระมองดูภายในในชีวิตในจิตใจว่าเราที่พระองค์ทรงรัก กำลังเสี่ยงกำลังก้าวไปในอันตราย กำลังขาด กำลังทุกข์เจ็บปวด กำลังถูกทำร้ายหรือถูกเบียดเบียน. พระองค์พร้อมจะเติม จะหนุนนำพยุงเราเสมอ พร้อมจะทุ่มจะให้และให้ไม่กลัวหมดกระทั่งให้จนหมด หมดทั้งชีวิตก็ยอม…เช่นกัน.
“พระเยซูเจ้าทรงได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยม ทรงพระดำเนินจากแม่น้ำจอร์แดน พระจิตเจ้าทรงนำพระองค์ไปยังถิ่นทุรกันดาร ทรงถูกปีศาจผจญเป็นเวลาสี่สิบวัน ตลอดเวลานั้นพระองค์มิได้เสวยสิ่งใดเลย”
(ลก 4:1-2)
วาเลนไทน์ วันแห่งความรักก็ดี. วันพุธรับเถ้าและเทศกาลมหาพรตก็ดี. ในความรักที่เราพูดถึงอะไรสำคัญสุดในความรัก… ตัวเรา หรือคนที่เรารัก หรือพระเจ้า. สำหรับพ่อเองเห็นว่า “พระเจ้าสำคัญสุดในความรัก”
“ชาวอียิปต์ทำร้ายพวกเรา ข่มเหงเราและบังคับให้เราเป็นทาสอย่างทารุณแต่เราร้องเรียกหาพระเจ้า พระเจ้าของบรรพบุรุษของเรา พระเจ้าทรงฟัง ทอดพระเนตรเห็นความทุกข์ทรมาน ความยากลำบากและการถูกกดขี่ของเรา พระเจ้าทรงใช้พระหัตถ์ทรงฤทธิ์และพระอานุภาพยิ่งใหญ่…ช่วยเรา. (ฉธบ 26:6-8)
พระทำให้เราเห็นว่าพระองค์รักเราเราสำคัญสุดสำหรับพระองค์. พระช่วยให้เราเห็นคุณค่าในชีวิตของเราเองและเห็นคุณค่าในชีวิตของพี่น้องรอบกาย. พระหนุนนำเราให้รัก,ดูแลและอุทิศชีวิตให้กัน. ทำให้เราพร้อมจะทุ่มจะให้และให้ไม่กลัวหมดแม้กระทั่งให้จนหมด.
เริ่มต้นมหาพรต ให้ความรักของพระเป็นพลังเริ่มต้นเพื่อเราจะออกไปมอบความรักให้คนอื่น.
…โดยนกขุนทอง…