“พระเยซูบนกางเขน”
“พี่น้อง แม้ว่าพระองค์ทรงมีธรรมชาติพระเจ้า…แต่ทรงสละพระองค์จนหมดสิ้น…ทรงถ่อมพระองค์จนถึงกับทรงยอมรับแม้ความตายเป็นความตายบนไม้กางเขน เพราะเหตุนี้พระเจ้าจึงทรงเทิดทูนพระองค์ขึ้นสูงส่งและประทานพระนามให้แก่พระองค์ พระนามนี้ประเสริฐกว่านามอื่นใดทั้งสิ้นเพื่อทุกคนในสวรรค์และบนแผ่นดินรวมทั้งใต้พื้นพิภพจะย่อเข่าลงนมัสการพระนาม“เยซู” นี้ (เทียบ ฟป2:6-10)
ทำไมนะทำไม ชายที่มีนามว่า“เยซู” จึงต้องได้รับการยกย่อง จึงได้รับคำสรรเสริญจากพี่น้องมากมายอย่างที่เราพี่น้องคริสตชนกำลังสรรเสริญสดุดีชีวิตของพระองค์อยู่ มีพี่น้องต่างความเชื่อสงสัยไม่น้อยทีเดียว ทำไมพระเป็นเจ้าพระบิดาจึงยกพระองค์ขึ้นสูงเด่นเพื่อให้ทุกคนได้กราบลงนมัสการพระองค์ คำถามเหล่านี้ล้วนมีคำตอบที่ชีวิตของพระองค์ คำถามที่ว่า“ทำไมเราจึงกราบนมัสการพระเยซูผู้ถูกตรึงบนไม้กางเขน”นั้น…ชีวิตของพระองค์เป็นคำตอบ
“องค์พระผู้เป็นเจ้าประทานให้ข้าพเจ้ามีลิ้น…เพื่อข้าพเจ้าจะได้รู้จักพูดจาให้กำลังใจแก่ผู้เหน็ดเหนื่อย…” (อสย50:4)
ชีวิตของพระเยซู…สุภาพนบนอบและฟังเสียงของพระเจ้าเสมอ อีกทั้งอุทิศตนทั้งหมดเพื่อดูแลเพื่อนพี่น้องเพื่อเป็นพลังและกำลังใจให้กับพี่น้องที่เจ็บปวดโศกเศร้าและเหน็ดเหนื่อย เป็นชีวิตที่พระเป็นเจ้าทรงพอพระทัย ชีวิตของพระเยซู…พระองค์อุทิศชีวิตทั้งหมดเพื่อเสียงเรียกของพระบิดาและเพื่อผู้อื่น
“ข้าพเจ้าหันหลังให้แก่ผู้โบยตีข้าพเจ้าและหันแก้มให้แก่ผู้ที่ดึงเคราข้าพเจ้าข้าพเจ้าไม่ซ่อนหน้าแก่ผู้สบประมาทและถ่มน้ำลายรด องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงช่วยข้าพเจ้าดังนั้นข้าพเจ้าจึงไม่ต้องละอายข้าพเจ้ารู้ว่าข้าพเจ้าจะไม่อับอาย(อสย50:6-7)
ชีวิตของพระเยซู…ไม่หลบหนีความเหนื่อยยากไม่ทอดทิ้งพี่น้องที่ทุกข์เจ็บปวดกล้าเผชิญกับผู้ที่เข้าใจผิดอีกทั้งดูถูกเหยียดหยาม สิ่งเดียวที่พระองค์กังวลคือ“น้ำพระทัยของพระบิดาจะต้องสำเร็จ” น้ำพระทัยพระบิดาพระองค์ประสงค์จะเยียวยาดูแลผู้ที่เป็นทุกข์โศกเศร้าและจมอยู่ในบาป ที่สำคัญพระเยซูวางใจในพระบิดา “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงช่วยข้าพเจ้าดังนั้นข้าพเจ้าจึงไม่ต้องอับอาย ข้าพเจ้ารูว่าข้าพเจ้าจะไม่อับอาย”
“แต่ประชาชนร้องตะโกนพร้อมกันว่า‘ฆ่าเขาเสียปล่อยบารับบัสให้เรา… คนเหล่านั้นร้องตะโกนกลับมาว่า‘เอาไปตรึงกางเขน’ เอาไปตรึงกางเขน’” (ลก23:18,21)
ชีวิตเราพี่น้องคริสตชน หลายครั้งก็เป็นเช่นเดียวกับพี่น้องสมัยนั้น เสียงของเราก็ร่วมเรียกร้องให้นำพระเยซูไปตรึงกางเขนและประหาร แต่สุดท้ายบนไม้กางเขนพระเยซูก็ยังร้องขอต่อพระบิดาว่า “พระบิดาเจ้าข้าโปรดอภัยความผิดแก่เขาเถิดเพราะเขาไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร” (ลก23:34) เหล่านี้จึงเป็นเหตุให้พระบิดายกพระองค์ขึ้นสูงเด่นและเราทุกคนยอเข่าลงนมัสการพระองค์“พระเยซูบนไม้กางเขน”