เมื่อ30 กันยายน2014

(ต่อจากสัปดาห์ที่แล้ว)

          “ลองคิดถึงผู้สูงอายุที่นอนอยู่ข้างเตียงลองคิดถึงคนป่วยที่กำลังโดดเดี่ยวอยู่ในโรงพยาบาลดูซิพ่ออยากย้ำว่าพระศาสนจักรภาวนาให้พวกเขาเหล่านี้รวมถึงภาวนาเพื่อพวกเราทุกคนที่กำลังอยู่ในความมืดมิดพระศาสนจักรภาวนาให้! พระศาสนจักรร่วมรับความเจ็บปวดและสวดให้ส่วนคนที่ไม่ได้เจ็บป่วยไม่ได้หิวโหยหรือคนที่ไม่ได้ขาดแคลนอะไรเมื่อเราทนทุกข์จากความมืดมิดฝ่ายจิตวิญญาณจงดำเนินชีวิตให้เหมือนมรณสักขีและอย่าหยุดภาวนาเด็ดขาด

          “มันก็มีคนที่พูดว่า’ฉันโกรธพระเจ้าฉันจะไม่ไปมิสซาอีกแล้ว!’ ทำไมล่ะ? มันไม่ใช้อารมณ์เกินไปหน่อยเหรอพ่ออยากให้เราคิดถึงช่วงเวลาสุดท้ายของนักบุญเทเรซาแห่งพระกุมารเยซูก่อนที่ท่านจะสิ้นใจท่านพยายามคิดถึงแต่สวรรค์แต่ท่านก็ได้ยินเสียงภายในตัวเองบอกท่านว่า’อย่าโง่หน่อยเลยอย่าหลงผิดไปกับจินตนาการเธอรู้ไหมว่าสิ่งใดรอเธออยู่ไม่มีสิ่งใดเลย!’

          “พวกเราทุกคนต่างเคยเจอสถานการณ์แบบที่นักบุญเทเรซาเคยเจอมีคนจำนวนมากที่คิดว่าทุกสิ่งจะสิ้นสุดลงแบบว่างเปล่าแต่กับนักบุญเทเรซาท่านภาวนาและวอนขอพละกำลังจากพระเจ้าเพื่อจะได้ปกปักรักษาชีวิตฝ่ายจิตในช่วงเวลาแห่งความมืดมิดนี่แหละที่เราเรียกว่าการรู้จักอดทนอดกลั้นบางครั้งชีวิตเราดูง่ายเกินไปการบ่นของเราก็ดูเว่อร์เกินจริงสุดๆ(overdramatised) เวลาเผชิญหน้ากับการบ่นของผู้คนมากหน้าหลายตาทั้งพี่น้องชายหญิงที่กำลังอยู่ในความมืดมนและเกือบจะสูญเสียความหวังผู้ซึ่งกำลังประสบกับภาวะถูกขับออกจากตัวเองและไม่เหลืออะไรเลย! พระเยซูทรงเคยเดินบนหนทางแบบนี้ตอนรุ่งอรุณบนเขามะกอกไปจนถึงพระดำรัสสุดท้ายบนไม้กางเขนพระองค์ตรัสว่า’พระบิดาเหตุไฉนจึงทอดทิ้งข้าพเจ้า’

          “มันมี2 สิ่งที่สามารถช่วยเราได้ในสถานการณ์แบบนี้หนึ่งจงเตรียมตัวให้พร้อมเมื่อความมืดมน(ฝ่ายจิต) เกิดขึ้นซึ่งบางทีมันอาจไม่หนักเท่ากับที่โยบต้องประสบก็ได้แต่ที่แน่ๆคือมันเกิดขึ้นแน่จงเตรียมหัวใจให้พร้อมต่อช่วงเวลานั้นสองจงสวดภาวนาจงภาวนาเหมือนที่พระศาสนจักรภาวนาภาวนาไปกับพระศาสนจักรเพื่อพี่น้องชายหญิงจำนวนมากที่ต้องทนทุกข์จากการต้องละทิ้งทุกสิ่งไม่มีแม้กระทั่งความหวังในมือของตนเองนี่คือคำภาวนาของพระศาสนจักรเพื่อพระเยซูผู้ทรงทนทุกข์ซึ่งก็คือพวกเราทุกคนที่อยู่ในทุกหนทุกแห่ง” พระสันตะปาปาตรัสปิดท้าย

(ขอขอบคุณ: Pope Report)