บทอ่านจากข้อเขียนของนักบุญโธมัส อากวีนัส พระสงฆ์
งานเลี้ยงประเสริฐและน่าอัศจรรย์
โดยเหตุที่เป็นน้ำพระทัยของพระบุตรองค์เดียวของพระเป็นเจ้า ที่จะให้มนุษย์มี ส่วนในพระเทวภาพของพระองค์ พระองค์ทรงรับเอาธรรมชาติของเรา เพื่อว่าการเป็นมนุษย์ของพระองค์จะสามารถทำให้เรามนุษย์สูงส่งด้วยชีวิตพระ ยิ่งกว่านั้น เมื่อพระองค์ทรงรับเอาเนื้อหนังของเรา พระองค์ทรงอุทิศสภาพทั้งครบของพระองค์ เพื่อความรอดของเรา พระองค์ทรงถวายพระกายของพระองค์แด่พระบิดาบนพระแท่นแห่งไม้กางเขน เพื่อเป็นเครื่องบูชาชดเชยบาปของเรา พระองค์ทรงหลั่งพระโลหิตเพื่อไถ่เรา ให้พ้นจากพันธะอันน่าสมเพชและทรงชำระเราให้บริสุทธิ์จากบาป แต่เพื่อเป็นอนุสรณ์แห่งความรักซึ่งพระองค์ทรงมีต่อเราตลอดกาล พระองค์ได้ประทานพระกายเป็นอาหาร และพระโลหิตเป็นเครื่องดื่ม ในรูปขนมปังและเหล้าองุ่นเพื่อผู้ที่มีความเชื่อจะได้บริโภค
งานเลี้ยงประเสริฐและน่าอัศจรรย์ ซึ่งนำความรอดมาสู่เราและเปี่ยมด้วยความหวานชื่น! จะมีอะไรมีค่ามากกว่าอีกหรือ? ในพันธสัญญาเดิมชาวอิสราเอลถวายเนื้อลูกวัวและแพะเป็นเครื่องบูชา แต่ในที่นี้ พระคริสตเจ้าเอง องค์พระเจ้าแท้ได้ถูกตั้งไว้ต่อหน้าเราเพื่อเป็นอาหารสำหรับเรา จะมีสิ่งใดน่าพิศวงยิ่งไปกว่านี้อีกหรือ? ไม่มีศีลศักดิ์สิทธิ์ใดมีฤทธิ์บำบัดรักษายิ่งใหญ่เช่นนี้ โดยทางศีลนี้ บาปถูกขจัดให้สูญสิ้น คุณธรรมทวีขึ้น และวิญญาณก็มั่งคั่งด้วยพระคุณฝ่ายจิตทุกประการ ในพระศาสนจักรมีการถวายบูชาอุทิศแด่ผู้มีชีวิตและผู้ล่วงลับ เพื่อสิ่งที่ทรงตั้งไว้เพื่อความรอดของทุกคน จะได้เป็นประโยชน์แก่ทุกคน ถึงกระนั้นก็ดีไม่มีใครสามารถเผยความหวานชื่นของศีลนี้อย่างครบถ้วนได้ ในศีลนี้วิญญาณได้ดื่มด่ำและลิ้มรสจากแหล่งกำเนิด ในศีลนี้เรารื้อฟื้นอนุสรณ์แห่งความรัก ซึ่งพระคริสตเจ้าทรงเผยแสดงในพระทรมานของพระองค์
เพื่อประทับความรักอันหาขอบเขตมิได้นี้ ในดวงใจของผู้ที่มีความเชื่อให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น พระเยซูเจ้าจึงทรงตั้งศีลนี้ ในการเลี้ยงอาหารค่ำครั้งสุดท้ายหลังจากทรงฉลองปัสกากับบรรดาศิษย์ของพระองค์ ขณะที่พระองค์กำลังจะทรงละจากโลกนี้ไปหาพระบิดา ทรงมอบศีลนี้ไว้เป็นอนุสรณ์แห่งพระทรมานของพระองค์ เป็นการทำให้รูปแบบในโบราณกาลสำเร็จไป และเป็นอัศจรรย์ยิ่งใหญ่กว่าอัศจรรย์ทั้งหมดที่พระองค์ทรงกระทำ ซึ่งพระองค์ทรงมอบไว้เป็นความบรรเทาสำหรับผู้ที่ทุกข์เศร้าในการจากไปของพระองค์…
วันนี้ พระศาสนจักรเฉลิมฉลองพระกายและพระโลหิตพระคริสตเจ้า เป็นการเฉลิมฉลอง “การเลี้ยงดูประชากรของพระองค์ด้วยข้าวสาลีดีเลิศ ด้วยน้ำผึ้งจากหินผาหรือน้ำจากหินแข็ง” เมื่อครั้งที่ต้องอพยพเดินทางผ่านถิ่นทุรกันดารตลอดเวลาสี่สิบปี จนเมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จลงมาบังเกิดเป็นมนุษย์ ยังทรงประทานพระกายเป็นอาหารและพระโลหิตเป็นเครื่องดื่มภายใต้รูปปรากฏของแผ่นปังและเหล้าองุ่น
หนังสือธรรมบัญญัติในเล่าถึงสิ่งที่โมเสสกล่าวกับประชาชน เพื่อเตือนพวกเขาให้ระลึก จดจำ และตระหนักถึงองค์พระผู้เป็นเจ้า โดยย้ำชัดว่า “อย่ามีใจหยิ่งผยอง” จนลืมองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน พี่น้องที่รัก “องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเรา” มีบทบาทต่อชีวิตของเราอย่างไร?
- พระองค์เป็น….ผู้ทรงนำชาวอิสราเอลให้เดินทางผ่านถิ่นทุรกันดารตลอดเวลาสี่สิบปี แล้วพระองค์ทรงนำเราออกจากบาป ความผิด บกพร่อง จากสิ่งที่หน่วงเหนี่ยวเราและทำให้เรากลายเป็นทาสของบาป เราปล่อยให้เจ้าเป็นผู้ที่นำเราไปสู่อิสรภาพหรือไม่
- พระองค์เป็น….ผู้ที่ให้เราพบอุปสรรค เพื่อทดสอบจิตใจของเรา ว่าจะซื่อสัตย์ และจะปฏิบัติตามบทบัญญัติของพระองค์หรือไม่ ทรงปล่อยให้เราหิวโหย แต่แล้วก็ประทาน “มานนา” เป็นอาหารเลี้ยงเราจนอิ่ม เป็นพระองค์ไหมที่นำเราให้เดินทางผ่านความแห้งแล้งของชีวิตมาได้ โดยบันดาลให้มีน้ำไหลจากหินแข็งให้เราดื่มประทังชีวิต รอดตาย ทรงช่วยเหลือเราอย่างนี้มาแล้วกี่ครั้งกี่หน
- พระองค์เป็น….ผู้ทรงสอนเราด้วยพระวาจาทรงชีวิต ชี้แนะแนวทางที่ถูกต้องให้กับเราหรือไม่
- พระองค์เป็น….ผู้นำเราให้ผ่านพ้นจากความแห้งแล้ง อ้างว้างดุจถิ่นทุรกันดาร เต็มไปด้วยขวากหนาม สัตว์มีพิษ อันตราย บรรเทาใจเราให้ผ่านพ้นจากความกลัว และนำเราสู่ความปิติยินดีหรือไม่
พี่น้อง พระกายและพระโลหิตพระคริสตเจ้า ภายใต้รูปปรากฏของแผ่นปังและเหล้าองุ่น ที่พระสงฆ์ชูขึ้น เตือนใจเรา ว่า “อย่ามีใจหยิ่งผยอง” จนลืมองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเรา องค์พระเจ้าที่มาบังเกิดเป็นมนุษย์ ประทานชีวิต ทั้งเลือดและเนื้อเป็นอาหารและเครื่องดื่มหล่อเลี้ยงชีวิตของเรา
พระกายและพระโลหิตพระคริสตเจ้า จึงเป็นเครื่องหมายแสดงถึงการดูแล เอาใจใส่ ของพระเจ้าดุจมารดาที่ดูแล เอาใจใส่ โอบอุ้มเลี้ยงดูลูกน้อยด้วยน้ำนมที่กลั่นออกมาจากอก การเฉลิมฉลองในวันนี้ จะไม่มีความหมายใดเลย…
หากเราใช้ชีวิตโดยลืมไปว่า พระเจ้ามีบทบาทกับชีวิตของเราอย่างไร?
หากเราไม่มุ่งไปหาพระองค์ และรับพระองค์เข้ามาหล่อเลี้ยงชีวิตของเรา…
ยิ่งกว่านั้น การเฉลิมฉลองในวันนี้ จะไม่มีความหมายใดเลย…หากเราเราพระองค์เข้ามาในตัวเราแล้ว แต่กลับไม่ปล่อยให้พระองค์ได้นำเราไปสู่อิสรภาพ พ้นจากบาป ยังคงเดินวนกลับไปยังถิ่นทุรกันดาร ปล่อยชีวิตให้แห้งแล้ง พี่น้อง ขอให้พระวาจาของพระเจ้าทุกคำที่ออกมาจากพระโอษฐ์ของพระองค์ นำทางชีวิตของเราสู่ความปิติยินดีเสมอ…