• หน้าแรก
  • เกี่ยวกับอาสนวิหาร
    • ประวัติอาสนวิหารอัสสัมชัญ
    • สถาปัตยกรรม
    • บรรณฐาน
    • ภาษาลาตินในวัด
    • กระจกสี / stained-glass
    • รูปนักบุญ / saint sculpture
  • บริการต่างๆ
    • ล้างบาปทารก / Baptisms
    • การถ่ายภาพ / Take pictures
    • แต่งงาน / wedding
  • ติดต่อสอบถาม/Contact us
  • หน้าแรก
  • เกี่ยวกับอาสนวิหาร
    • ประวัติอาสนวิหารอัสสัมชัญ
    • สถาปัตยกรรม
    • บรรณฐาน
    • ภาษาลาตินในวัด
    • กระจกสี / stained-glass
    • รูปนักบุญ / saint sculpture
  • บริการต่างๆ
    • ล้างบาปทารก / Baptisms
    • การถ่ายภาพ / Take pictures
    • แต่งงาน / wedding
  • ติดต่อสอบถาม/Contact us

2024-08-04 ข้อคิดดีๆ

“ท่านแสวงหาเรา มิใช่เพราะได้เห็นเครื่องหมายอัศจรรย์ แต่เพราะได้กินขนมปังจนอิ่ม”
หลังจากพระเยซูเจ้าทวีขนมปังเลี้ยงประชาชนแล้ว พระองค์เสด็จขึ้นไปบนภูเขาตามลำพัง (ยน 6:15) ส่วนบรรดาศิษย์ก็ออกเรือเพื่อไปยังเมืองคาเปอรนาอุม ระหว่างที่อยู่ในทะเลสาบนั้นมีลดพัดแรงทำให้พวกเขากลัว แต่พระเยซูเจ้าทรงพระดำเนินบนทะเลมาหาพวกเขาและเรือก็ถึงฝั่ง (ยน 6:16-21)
ประชาชนบางส่วนจากห้าพันคนที่ได้กินขนมปังไม่เห็นพระเยซูเจ้าก็ลงเรือออกตามหาพระเยซูเจ้า เมื่อพบพระองค์ที่เมืองคาเปอรนาอุมก็ถามพระองค์ว่า “พระอาจารย์ ท่านมาที่นี่เมื่อไร” (ยน 6:25)
คำถามนี้มี 2 ความหมายคือ เป็นการถามจริงๆ ว่าพระเยซูเจ้ามาถึงที่คาเปอรนาอุมตั้งแต่เมื่อไร ทำไมไม่มีใครรู้ ส่วนความหมายโดยนัยนั้นต้องการบอกว่าพระเยซูเจ้าเป็นพระวจนาตถ์ที่มาประทับอยู่ท่ามกลางเรา (ยน 1:14) แต่ไม่มีใครรู้จักพระองค์
พระเยซูเจ้าไม่ตอบคำถามของพวกเขาแต่ตรัสแบบแทงใจดำว่า “ท่านแสวงหาเรา มิใช่เพราะได้เห็นเครื่องหมายอัศจรรย์ แต่เพราะได้กินขนมปังจนอิ่ม” (ยน 6:26) พวกเขาแสวงหาพระเยซูเจ้าด้วยเหตุผลว่าได้กินฟรีเท่านั้น แต่สิ่งที่พระเยซูเจ้าต้องการบอกคือจำเป็นต้องแสวงหาสิ่งที่อยู่เหนือกว่าความต้องการตามธรรมชาติด้วย
การที่พระเยซูเจ้าเลี้ยงอาหารคนห้าพันคนเพราะพระองค์ใส่ใจเรื่องพื้นฐานของมนุษย์ก่อน แต่ก็ยังสอนด้วยว่าเมื่อความต้องการตามธรรมชาติถูกเติมเต็มแล้ว ต้องก้าวไปสู่เรื่องของจิตใจที่ต้องเติมเต็มด้วย โดยบอกให้พวกเขา “แสวงหาหาอาหารที่คงอยู่และนำชีวิตนิรันดรมาให้” (ยน 6:27)
แต่ประชาชนนั้นจดจ่ออยู่เพียงคำว่า “อาหาร” ฝ่ายร่างกายเท่านั้น ทำให้พวกเขาไม่เข้าใจพระวาจาของพระเยซูเจ้าที่ให้แสวงหาอาหารฝ่ายจิตวิญญาณนั่นคือ “เชื่อในผู้ที่พระองค์ทรงส่งมา” (ยน 6:29) ชวนให้คิดถึงพระวาจาก่อนหน้านี้ที่ตรัสว่า “อาหารของเรา คือการทำตามพระประสงค์ของพระผู้ทรงส่งเรามา” (ยน 4:34) เพราะสิ่งที่จะเติมเต็มชีวิตฝ่ายจิตวิญญาณได้คือการยอมให้พระประสงค์ของพระเจ้าสำเร็จไปในชีวิตของเรา
ดูเหมือนว่าทั้งพระเยซูเจ้าและประชาชนนั้นต่างฝ่ายต่างพูดคนละเรื่องเดียวกัน
ในชีวิตคริสตชนของเรา เราแสวงหาพระเยซูเจ้าด้วยเหตุผลใด? เราแสวงหาพระเยซูเจ้าเพราะต้องการแค่ให้พระองค์ตอบสนองความต้องการฝ่ายร่างกายของเราเท่านั้นหรือเปล่า? กี่ครั้งที่เราภาวนาแล้วเราขอเพื่อตนเองในด้านร่างกาย ไม่ว่าจะเป็นฐานะ เงินทอง ทรัพย์สิน ความสำเร็จในชีวิต ฯลฯ แต่จะมีกี่ครั้งที่เราภาวนาขอให้พระประสงค์สำเร็จไป? กี่ครั้งที่เราภาวนาขอให้กิจการของพระเกิดขึ้นในชีวิตของเรา? กี่ครั้งที่เราภาวนาให้สิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรานั้นเป็นความต้องการของพระเจ้า ไม่ใช่ความต้องการของเรา?
..<ลาซารัส>..

เกี่ยวกับวัดฯ

  • ประวัติอาสนวิหาร
  • แม่พระอัสสัมชัญ
  • บรรณฐาน
  • สถาปัตยกรรม
  • กระจกสี
  • ภาษาลาตินในวัด

บริการต่างๆ

  • ล้างบาปทารก / Baptisms
  • แต่งงาน / Wedding
  • การขออนุญาตถ่ายภาพ

สารวัดย้อนหลัง

  • บทสนทนาจากเจ้าอาวาส
  • คิดสักนิด...สะกิดใจ...
  • ปลัดแก่ ซอย40
  • ปี 2012

บุคลากร/องค์กรต่างๆในวัด

  • พระสงฆ์
  • สำนักงานวัด
  • สภาภิบาล
  • นักขับร้อง
  • สโมสรเยาวชน

ลิงค์คาทอลิก

  • สภาสังฆราชคาทอลิกประเทศไทย
  • อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ
  • หอจดหมายเหตุ อัครสังฆมณฑลฯ
  • สื่อมวลชนคาทอลิกประเทศไทย
Facebook-f Youtube