เมื่อไม่พบจึงกลับไปกรุงเยรูซาเล็ม เพื่อตามหาพระองค์
เรื่องราวการเดินทางไปยังพระวิหารกรุงเยรูซาเล็มในวัยเด็กของพระเยซูเจ้านี้มีบันทึกไว้ในพระวรสารของนักบุญลูกาเท่านั้น ซึ่งเมื่ออ่านดูแล้วชวนให้คิดถึงเรื่องราวของซามูเอล เช่น บทเพลงสรรเสริญของพระนางมารีย์ (ลก 1:46-55) ที่คล้ายกับบทเพลงของนางฮันนาห์ (1ซมอ 2:1-10), การที่นางฮันนาห์และสามีไปพระวิหารเป็นประจำทุกปี (1ซมอ 1:3, 7, 21; 2:19), ซามูเอลเติบโตขึ้นเป็นที่โปรดปรานของพระเจ้าและเป็นที่รักของมนุษย์ทั้งปวง (1ซมอ 2:26, เทียบ ลก 2:52) และซามูเอลเข้าใจกระแสเรียกของตนที่พระวิหารนี้เช่นเดียวกับพระเยซูเจ้า
ลูกาเล่าเรื่องโยเซฟและมารีย์ออกตามหาพระเยซูเจ้านี้อย่างมีชีวิตชีวา โดยเริ่มต้นจากแสดงให้เห็นว่าครอบครัวนี้ศรัทธามาก เพราะ “ขึ้นไปยังกรุงเยรูซาเล็มในเทศกาลปัสกาทุกปี” ทั้งๆ ที่กฎหมายให้คนที่อยู่รอบกรุงเยรูซาเล็มไม่เกิน 20 ไมล์เท่านั้นที่ต้องปฏิบัติหน้าที่นี้ ส่วนคนที่อยู่ไกลกว่านั้นให้หาโอกาสสักครั้งในชีวิต แต่ครอบครัวแห่งนาซาเร็ธนี้อยู่ห่างไปถึงประมาณ 60 ไมล์ยังเดินทางไปร่วมฉลองปัสกาทุกปี
โดยปกติแล้ว เมื่อเดินทางเป็นคาราวาน ผู้ชายจะเดินทางกับกลุ่มผู้ชาย ผู้หญิงเดินทางกับกลุ่มผู้หญิง จึงไม่น่าแปลกใจที่ต่างฝ่ายต่างคิดว่าพระเยซูเจ้าอยู่กับอีกคนหนึ่ง (ลก 2:43-44) แสดงให้เห็นความไว้วางใจที่สามีภรรยามีให้กัน
เมื่อหาพระเยซูเจ้าไม่พบ ทั้งสองจึงกลับไปกรุงเยรูซาเล็ม (ลก 2:45) แน่นอนว่าในความรู้สึกแบบมนุษย์นั้น โยเซฟกับมารีย์น่าจะทั้งกังวล เป็นห่วง อาจจะโกรธด้วยซ้ำ แต่ทั้งสองเลือกกลับไป จนวันที่สาม ทั้งสองพบพระเยซูเจ้าที่พระวิหาร ประทับนั่งในหมู่อาจารย์ (ลก 2:46) พระองค์ถามตอบกับบรรดาอาจารย์ ซึ่งบรรดาอาจารย์ต่างประหลาดใจในพระปรีชาที่ทรงมี
โยเซฟกับมารีย์เลือกจะกลับไปหาพระเยซูเจ้าที่พระวิหารกรุงเยรูซาเล็มเพราะมั่นใจว่าพระองค์อยู่ที่นั่น เราเห็นความไว้วางใจซึ่งกันและกันในครอบครัวศักดิ์สิทธิ์ ทั้งการที่โยเซฟและมารีย์ไว้ใจว่าลูกจะอยู่กับอีกฝ่ายหนึ่ง การที่ไม่พบลูกที่หายไปแต่ไม่มีใครกล่าวร้ายกัน ต่างช่วยกันออกตามหา ซึ่งสถานที่ที่ทั้งสองเลือกจะไปหาคือพระวิหารกรุงเยรูซาเล็ม ไม่ใช่ตลาดนัด ไม่ใช่ที่อโคจร เพราะไว้ใจลูกของตนที่จะไม่เหลวไหลไปที่อื่น
เมื่อพบกันแล้ว แม้ต่างคนต่างไม่เข้าใจกัน แต่ก็ปรับความเข้าใจด้วยการพูดคุย มารีย์ที่บอกว่า “ดูซิ พ่อกับแม่ต้องกังวลใจตามหาลูก” (ลก 2:48) ส่วนพระเยซูเจ้าแม้ไม่เข้าใจว่าทำไมโยเซฟกับมารีย์ต้องกังวล พระองค์ก็เลือกจะไม่ทำตามใจอีกด้วยการ “กลับไปที่เมืองนาซาเร็ธกับบิดามารดาและเชื่อฟังท่านทั้งสอง” (ลก 2:51)
ยามเรามีปัญหา เราไปตามหาพระเยซูเจ้าที่ไหน? ใช่ที่พระวิหารหรือไม่? หรือว่าเราไปตามหาความสบายใจของเราที่อื่น? ในครอบครัวของเรา เราไว้ใจคนในครอบครัวมากเพียงใด? หรือเราไว้ใจคนนอกบ้านมากกว่า? เราเชื่อใจลูกของเราไหม? และลูกเองเชื่อฟังบิดามารดาไหม?.

…ลาซารัส…