เช้าตรู่วันต้นสัปดาห์
“ตั้งแต่เช้าตรู่วันต้นสัปดาห์ บรรดาสตรีนำเครื่องหอมที่เตรียมไว้มาที่พระคูหา” (ลก 24:1)
คงไม่ต้องจินตนาการว่าบรรดาสตรีที่ศรัทธาในพระเยซูเจ้าจะรู้สึกเศร้าโศกเพียงใด ตลอดสามปีที่ผ่านมาเป็นความทรงจำที่วิเศษสุด พระเยซูเจ้าเป็นความหวังของพวกเธอและของทุกคน แต่ในบ่ายวันศุกร์ที่ผ่านมา ความฝันและความหวังนั้นพังทลายและถูกฝังลงพร้อมกับร่างของพระเยซูเจ้าในพระคูหา
ในวันเสาร์ซึ่งเป็นวันสับบาโต บทบัญญัติของชาวยิวให้พักผ่อนจากการงาน เป็นโอกาสที่ให้พวกเธอได้พักใจจากความเศร้าโศก ได้ทำใจยอมรับว่าพระเยซูเจ้าสิ้นพระชนม์แล้วจริงๆ
วันต้นสัปดาห์เป็นสำนวนของชาวยิวหมายถึงวันที่หนึ่งหลังจากวันสับบาโต หากวันสับบาโตเป็นวันที่พระเจ้าทรงพักจากการงาน วันเสาร์ก็คงเป็นวันที่พระเยซูเจ้าพักผ่อนอยู่ในพระคูหา และหากวันต้นสัปดาห์เป็นวันแรกที่พระเจ้าทรงสร้างแสงสว่าง วันต้นสัปดาห์ครั้งนี้จำเป็นจุดเริ่มต้นของแสงสว่างที่ไม่มีวันดับแห่งการกลับคืนพระชนมชีพของพระเยซูเจ้า
บรรดาสตรีรีบออกไปที่พระคูหาเพราะพวกเธอ “รัก” พระเยซูเจ้า แม้ลูกาไม่ได้เอ่ยชื่อของสตรีเหล่านั้น แต่พระวรสารนักบุญยอห์นบอกอย่างชัดเจนว่าสตรีที่ออกไปที่พระคูหาคือมารีย์ชาวมักดาลา
ผู้ที่รู้ข่าวดีเป็นกลุ่มแรกคือผู้ที่รักพระเยซูเจ้าอย่างบรรดาสตรี ไม่ใช่ผู้ที่ใกล้ชิดพระเยซูเจ้าอย่างบรรดาสาวก หรือผู้มีอำนาจในสังคม สิ่งนี้น่าจะเตือนใจเราว่าหากเราปรารถนาจะชื่นชมยินดีในการกลับคืนพระชนมชีพของพระองค์ เราจำเป็นต้องรักพระองค์จนถึงที่สุด และไม่ละทิ้งความหวังแม้จะเศร้าโศกเพียงใดก็ตาม.

…ลาซารัส…