“คนถามกับคนตอบ คำถามกับคำตอบ”
“เวลานั้น กษัตริย์เฮโรดทรงเริ่มเบียดเบียนสมาชิกบางคนของพระศาสนจักร ทรงประหารชีวิตยากอบพี่ชายของยอห์นโดยตัดศีรษะ เมื่อทรงเห็นว่าชาวยิวพอใจ จึงทรงจับกุมเปโตรด้วย…ขณะที่เปโตรถูกจองจำอยู่ในคุก พระศาสนจักรอธิษฐานภาวนาต่อพระเจ้าเพื่อเขาตลอดเวลา” (กจ 12:1-3,5)
บางครั้งคำถามก็ไม่สำคัญเท่าคำตอบ หรือไม่ผู้ถามก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับคำถามนักเพียงแต่สนใจคำตอบมากกว่า คำถามเป็นเพียงตัวชี้นำให้ผู้ได้รับฟังกลั่นกรองความเข้าใจความรู้สึกนึกคิดจากในใจและสุดท้ายสรุปออกมาเป็นคำตอบ สิ่งที่สำคัญกว่าคำถามคือ คำตอบ คนตอบ การตัดสินใจของคนตอบ
“มีแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงยืนอยู่เคียงข้างและประทานกำลังแก่ข้าพเจ้า เพื่อการประกาศข่าวดีจะได้สำเร็จไป…พระองค์ทรงช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากการประทุษร้ายทั้งสิ้น และจะทรงนำข้าพเจ้าไปสู่พระอาณาจักรสวรรค์ของพระองค์อย่างปลอดภัย ขอพระสิริรุ่งโรจน์จงมีแด่พระองค์ตลอดนิรันดรเทอญ อาแมน.” (2 ทธ 4:17-18)
คำตอบ มักจะยากสำหรับผู้ตอบเสมอ ต้องคิดต้องทบทวน หากแต่สำหรับผู้ถามแล้วยิ่งเป็นคำถามคำตอบเรื่องสำคัญเรื่องคอขาดบาดตายด้วยแล้ว มันช่างทรมานและโหยหาเฝ้ารอคอยคำตอบเหลือเกิน รอคอยว่าเมื่อไรจะถึงเวลาที่ได้ยินคำตอบ คำตอบที่ได้ยินนั้นจะปฏิเสธกลับมา จะทำร้ายจิตใจกัน หรือจะเป็นคำตอบที่ตอบรับได้ยินได้ชื่นใจ
พระเยซูไม่ได้สนใจคำถามมากกว่าคำตอบ พระองค์ไม่ได้สนใจคำตอบที่มาจากเสียงรอบข้างและกดดันให้ผู้ถูกถามตอบตามนั้นตามที่เสียงรอบข้างบอกให้ตอบ คำตอบแบบนี้ตอบมาแล้วก็พัดผ่านเลยไปเป็นเพียงลมปากไม่ได้มีความสำคัญต่อความรู้สึกความสัมพันธ์ใดใดเลย
“พระเยซูเจ้าทรงถามบรรดาศิษย์ว่า คนทั้งหลายกล่าวว่าบุตรแห่งมนุษย์เป็นใคร…และยังตรัสถามอีกว่าพวกศิษย์คิดว่าพระองค์เป็นใคร เปโตรทูลตอบพระองค์ว่า คือพระคริสตเจ้า พระบุตรพระเจ้าผู้ทรงชีวิต…พระองค์ตรัสกับเปโตรว่า ท่านเป็นศิลา และบนศิลานี้พระองค์จะสร้างพระศาสจักรของพระองค์ ประตูนรกจะไม่มีวันชนะพระศาสนจักรได้” (เทียบ มธ 16:13-18)
พระเยซูมอบชีวิตใช้เวลากับบรรดาศิษย์ของพระองค์ พระองค์หวังจะให้ศิษย์ของพระองค์ เมื่อได้ยินคำถามแล้วใช้หัวใจ ใช้ภาพความทรงจำ ความผูกพันระหว่างกัน และใช้หัวใจของตนตอบ ตอบรับเสียงเรียกของพระองค์ เท่านี้พระองค์ก็สุขใจชื่นใจ และประตูนรกก็ไม่มีวันเอาชนะ ไม่มีวันพรากพวกเขาออกจากพระองค์เลย
เราพี่น้องคริสตชนก็เช่นเดียวกัน พระองค์เฝ้ารอคำตอบจากเรา คำตอบจากหัวใจที่ผูกพันรักกับพระองค์ เฝ้ารอการตอบรับเสียงเรียกของพระองค์จากเราเช่นกัน พระองค์รักและสนใจตัวเรา รวมทั้งการตอบรับเสียงเรียกที่ออกมาจากใจเรามิใช่แรงกดดันจากผู้อื่นรอบข้าง.