• หน้าแรก
  • เกี่ยวกับอาสนวิหาร
    • ประวัติอาสนวิหารอัสสัมชัญ
    • สถาปัตยกรรม
    • บรรณฐาน
    • ภาษาลาตินในวัด
    • กระจกสี / stained-glass
    • รูปนักบุญ / saint sculpture
  • บริการต่างๆ
    • ล้างบาปทารก / Baptisms
    • การถ่ายภาพ / Take pictures
    • แต่งงาน / wedding
  • ติดต่อสอบถาม/Contact us
  • หน้าแรก
  • เกี่ยวกับอาสนวิหาร
    • ประวัติอาสนวิหารอัสสัมชัญ
    • สถาปัตยกรรม
    • บรรณฐาน
    • ภาษาลาตินในวัด
    • กระจกสี / stained-glass
    • รูปนักบุญ / saint sculpture
  • บริการต่างๆ
    • ล้างบาปทารก / Baptisms
    • การถ่ายภาพ / Take pictures
    • แต่งงาน / wedding
  • ติดต่อสอบถาม/Contact us

เติมเต็มหัวใจให้กัน

 

คุณครูทอมป์สันโกหกนักเรียนชั้น ป.5 ของครูทั้งชั้นซะแล้วตั้งแต่วันแรกเลย ด้วยคุณครูบอกเขาว่าครูรักเด็กๆ เท่ากันหมด เลย  แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้ เพราะว่ามีเด็กตัวเล็กๆ ท่าทางขี้เกียจคนหนึ่งชื่อ เท็ดดี้สต๊อดดารด์ครูทอมป์สันได้จับตาดูเท็ดดี้มาปีหนึ่ง  และ สังเกตว่าเขาไม่ค่อยเล่นดีๆกับเด็กคนอื่นเท่าไหร่   เสื้อผ้าของเขาสกปรกและเค้าตัวเหม็นหึ่งอยู่ตลอดเวลาด้วยแหละ และบางทีเท็ดดี้ก็เกเรด้วย  ถึงขั้นที่ว่าครูทอมป์สันสนุกกับการตรวจของ เท็ดดี้ด้วยหมึกสีแดงกากบาทไปหนาๆและใส่ตัว F ตัวใหญ่ๆ ลงไป บนหัวกระดาษ                                             

 

ที่โรงเรียนที่คุณครูทอมป์สันสอน  คุณครูต้องทบทวนประวัติของเด็กแต่ละคนด้วย และครูก็ไม่ยอมตรวจประวัติของ เท็ดดี้  จนกระทั่งเหลือแฟ้มสุดท้าย  แต่ทันใดนั้นเมื่อคุณครูตรวจแฟ้มเข้า ครูทอมป์สันก็แปลกใจใหญ่เลยครับ เมื่อพบว่าครูชั้น ป.1 ของเท็ดดี้วิจารณ์มาว่า”น้องเท็ดดี้เป็นเด็กที่ฉลาดและร่าเริง ทำงานเรียบร้อย มารยาทดี เป็น  เด็กที่น่ารักมากที เดียว”  คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.2 เขียนว่า  “เท็ดดี้เป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก เพื่อนๆ ชอบกันทุกคน แต่กำลังมีปัญหา  เพราะแม่ของ เท็ดดี้กำลังป่วยหนักและชีวิตทางบ้านต้องลำบากมาก แน่ๆ”     

คุณครูที่สอน เท็ดดี้ ตอน ป.3 เขียนว่า

“เขาเสียใจมากที่เสียแม่ไปเขาพยายามเต็มที่แล้ว   แต่คุณพ่อก็ไม่ค่อยให้ความรักความสนใจเขาเท่าไหร่  และชีวิตที่บ้านเขาต้องส่งผลกระทบต่อเขาแน่ๆถ้าไม่มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ”     

คุณครูที่สอนเท็ดดี้ ตอน ป.4 เขียนว่า

“เท็ดดี้ไม่ยอมเข้าสังคมและไม่ค่อยสนใจการเรียนเท่าที่ควร ไม่ค่อยมีเพื่อน และหลับในห้องเรียน”                                              

 

ตอนนี้คุณครูทอมป์สันรู้ถึงปัญหาแล้ว และอับอายในการกระทำของตนเองมาก ครูรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิมอีกเมื่อนักเรียนในห้องซื้อของขวัญวันคริสต์มาสมาให้ห่อในกระดาษสีสดๆ พร้อมผูกโบว์อย่างดียกเว้นแต่ของเท็ดดี้ ของขวัญของเท็ดดี้ถูกห่ออย่างหยาบๆในกระดาษลูกฟูกหนาๆที่ได้มาจากถุงใส่กับข้าว ครูทอมป์สันกัดฟันเปิดกล่องของเท็ดดี้ดูก่อนกล่องของขวัอื่นๆ  เด็กบางคนเริ่มหัวเราะเมื่อเห็นว่าเท็ดดี้ให้กำไลลูกปัดที่ไม่ครบเส้นและขวดน้ำหอมที่เหลือน้ำอยู่ก้นขวดแก่เธอ  แต่ครูก็หยุดเสียงหัวเราะของเด็กๆเมื่อครูเอ่ยขึ้นว่า กำไลเส้นนั้นสวยเพียงใดสวมมันไว้ที่ข้อมือและฉีดน้ำหอมไปบนข้อมือด้วยเท็ดดี้ สต๊อดดารด์อยู่เย็นให้นานพอที่จะพูดว่า   

“ครูทอมป์สันครับวันนี้ครูตัวหอมเหมือนที่แม่ผมเคยหอมเลยครับ”

 

หลังจากที่นักเรียนทุกคนกลับบ้าน ครูทอมป์สันก็ร้องไห้อย่างนั้นเป็นชั่วโมง  วันนั้นเอง คุณครูเลิกสอนหนังสือเลิกสอนการเขียน และเลิกสอนเลขคณิต คุณครูเริ่มสอนเด็กๆ แทน  คุณครูทอมป์สันเอาใจ ใส่เท็ดดี้เป็นพิเศษเมื่อครูพยายามช่วยเขา จิตใจของเขาก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ยิ่งครูให้กำลังใจเท็ดดี้เท่าไหร่  เขาก็ยิ่งตอบรับเร็วขึ้น เท่านั้น   ภายในสิ้นปีนั้นเท็ดดี้ได้กลายเป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดในห้อง และแม้ว่าคุณครูจะบอกว่าครูรักเด็กทุกคนเท่ากัน เท็ดดี้ก็ได้กลายไปเป็น “ศิษย์โปรด”  ของครู

                   

หนึ่งปีต่อมาคุณครูพบจดหมายอยู่ใต้ประตู   จดหมายนั้นมาจากเท็ดดี้ บอกครูว่าคุณครูยังเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี หกปีต่อมาครูก็ได้จดหมายจากเท็ดดี้อีก บอกว่าเขาเรียนจบม.ปลายแล้วได้ที่สามในทั้งระดับ  และคุณครูยังคงเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยเจอมาในชีวิต  สี่ปีหลังจากนั้น คุณครูก็ได้จดหมายอีก บอกว่าแม้ว่าชีวิตเขาจะลำบากบ้าง เขาก็ไม่ได้เลิกเรียนหนังสือและจะจบปริญญา ตรีในเร็วๆนี้ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง(เหรียญทอง)และยังย้ำกับครูทอมป์สันว่าคุณครูเป็นครูที่ดีที่สุดและเป็นครูคนโปรดของเขาในชีวิตเขา   จากนั้นสี่ปีผ่านไป  แต่จดหมายอีกฉบับหนึ่งก็ มา ครั้งนี้เขาอธิบายว่าหลังจากที่เขาได้รับปริญญาตรีแล้ว  เขาตัดสินใจที่จะเรียนต่ออีกนิด  จดหมายนั้นอธิบายว่า  คุณครูยังเป็นครูคนที่ดี ที่สุดที่เขาเคยมีแต่ตอนนี้ชื่อของเขายาวขึ้นอีกหน่อย จดหมายนั้นลงชื่อว่า นพ. ทีโอดอร์ เอฟ สต๊อดดารด์                                                     

 

เรื่องยังไม่จบแค่นี้นะ คือว่า ฤดูใบไม้ผลินั้นก็ยังมีจดหมายมาอีก   เท็ดดี้บอกว่า    เขาได้เจอสาวคนนึง    และก็จะ แต่งงานกัน   เขาอธิบายว่าพ่อของเขาได้เสียไปเมื่อสองสามปีก่อนและเขาสงสัยว่าคุณครูทอมป์สันจะตกลงมานั่งในที่นั่งสำหรับพ่อเจ้าบ่าวในงานแต่งงานหรือไม่  แน่นอนที่สุด ครูทอมป์สันก็มา และทายสิว่า เกิดอะไรขึ้น      คุณครูใส่กำไลข้อมือเส้นนั้น เส้นที่มีลูกปัดหายไปหลายลูก            และต้องฉีดน้ำหอมที่เท็ดดี้จำได้ว่าแม่เขาฉีด ตอนที่ฉลองเทศกาลคริสต์มาสครั้งสุดท้ายด้วยกัน     ครูกับศิษย์กอดกันกลมเลยและคุณหมอเท็ดก็กระซิบในหูคุณครูทอมป์สัน ว่า

“ขอบคุณมากนะครับคุณครูที่เชื่อในตัวผม ขอบคุณมากที่ทำให้ผมรู้สึกสำคัญ  และแสดงให้ผมเห็นว่าผมสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆได้”

ครูทอมป์สันกระซิบตอบพร้อมน้ำตานองหน้าว่า      

” หมอเท็ดจ๊ะเธอเข้าใจผิดแล้ว แหละ เธอต่างหากที่สอนครูว่าครูสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้     ครูไม่รู้จักการสอนจนกระทั่งครูได้พบได้รู้จัก เธอนั่นแหละ”                                                           

เติมเต็มหัวใจของคนอื่นด้วยความรักเสียแต่ วันนี้

เกี่ยวกับวัดฯ

  • ประวัติอาสนวิหาร
  • แม่พระอัสสัมชัญ
  • บรรณฐาน
  • สถาปัตยกรรม
  • กระจกสี
  • ภาษาลาตินในวัด

บริการต่างๆ

  • ล้างบาปทารก / Baptisms
  • แต่งงาน / Wedding
  • การขออนุญาตถ่ายภาพ

สารวัดย้อนหลัง

  • บทสนทนาจากเจ้าอาวาส
  • คิดสักนิด...สะกิดใจ...
  • ปลัดแก่ ซอย40
  • ปี 2012

บุคลากร/องค์กรต่างๆในวัด

  • พระสงฆ์
  • สำนักงานวัด
  • สภาภิบาล
  • นักขับร้อง
  • สโมสรเยาวชน

ลิงค์คาทอลิก

  • สภาสังฆราชคาทอลิกประเทศไทย
  • อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ
  • หอจดหมายเหตุ อัครสังฆมณฑลฯ
  • สื่อมวลชนคาทอลิกประเทศไทย
Facebook-f Youtube