สวัสดีครับ
สัปดาห์ละครั้งอาทิตย์ที่ 3 สิงหาคม 2557
(ต่อจากสัปดาห์ที่แล้ว)
พระภารกิจที่สำคัญที่สุดในพระชนมชีพ3 ปีสุดท้ายขององค์พระเยซูเจ้านั่นคือ“การร่วมทุกข์ร่วมสุขกับประชาชนซึ่งทรงใช้เวลาแทบทั้ง3 ปีเลยก็ว่าได้
“…พระองค์เสด็จไปทั่วแดนกาลิลีทรงสั่งสอนในศาลาธรรมทรงประกาศข่าวดีเรื่องพระอาณาจักรทรงรักษาโรคและความเจ็บไข้ทุกชนิดของประชาชน
กิตติศัพท์เกี่ยวกับพระองค์เลื่องลือไปทั่วแคว้นซีเรียประชาชนจึงนำผู้เจ็บป่วยด้วยโรคต่างๆผู้ที่ถูกความทุกข์เบียดเบียนผู้ถูกปีศาจสิงผู้เป็นลมบ้าหมูและผู้ที่เป็นง่อยมาเฝ้าพระองค์พระองค์ทรงรักษาคนเหล่านั้นให้หายจากโรคและความเจ็บไข้ประชาชนมากมายจากแคว้นกาลิลีจากทศบุรีจากกรุงเยรูซาเล็มจากแคว้นยูเดียและจากฟากโน้นของแม่น้ำจอร์แดนต่างติดตามพระองค์”(มธ.4:23-25)
จากพระวรสารตอนนี้เราสามารถสรุปได้อย่างชัดเจนว่าพระองค์ทรงใช้เวลา3 ปีสุดท้ายของพระองค์อย่างไรทรงกระทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อประชาชนสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำนี้เป็นเครื่องหมายถึงการมอบพระองค์เองเพื่อมนุษย์และเป็นการมอบทั้งชีวิตจนพระโลหิตหยดสุดท้ายจริงๆ…
ถ้าเราจะพิจารณาดูว่าพระองค์ทรงกระทำอะไรบ้างก็สามารถที่จะกล่าวได้ดังนี้…
1. ทรงสอนด้วยคำพูด พระองค์ทรงเทศนาสั่งสอนตลอดเวลาเรียกว่าแทบทุกวันเลยก็น่าจะได้คำสอนของพระองค์นั้นเป็นคำสอนที่เรียบง่ายติดดินประชาชนเข้าใจได้ไม่ยากนัก… เพราะวิธีการสอนของพระองค์นั้นมักจะสอนแบบเล่าเป็นเรื่องเปรียบเทียบเป็นเรื่องอุปมามีตัวละครมีบทบาทของแต่ละคนและสรุปด้วยบทสอนให้เข้าใจได้เช่นเรื่อง“ลูกล้างผลาญ”(ลก. 15:11-31) หรือ“เรื่องเศรษฐีกับลาซาลัส”(ลก. 16:19-31) ฯลฯ
นอกจากนั้นพระองค์ยังทรงสั่งสอนด้วยการยกเอาเรื่องใกล้ตัวของประชาชนเรื่องในชีวิตประจำวันของพวกเขามาเป็นตัวอย่างมาเปรียบเทียบและเป็นบทสอนเช่น“เรื่องตะเกียง”(ลก. 8:16-18) “เรื่องศิษย์ที่แท้จริง”(ลก. 6:46-49) หรือ“เรื่องแกะที่พลัดหลง”(ลก. 14:4-7) ฯลฯ
ทรงตรัสสอนด้วยพระราชอำนาจของพระองค์เองมิได้อ้างถึงผู้ใดถ้าพระองค์จะทรงกล่าวถึงก็ทรงกล่าวอ้างถึงพระบิดาเท่านั้นเพราะพระองค์กับพระบิดาทรงเป็นหนึ่งเดียวกัน“…เราเป็นหนทางความจริงและชีวิตไม่มีใครไปเฝ้าพระบิดาได้นอกจากผ่านทางเราถ้าท่านทั้งหลายรู้จักเราท่านก็รู้จักพระบิดาของเราด้วย…”(ยน. 14:6-7) พระองค์ทรงตรัสไว้ชัดเจนในบทเทศน์บนภูเขาที่กล่าวถึงที่มาของความสุขที่แท้จริงที่ทรงกล่าวถึง“บุญลาภ8 ประการ”(มธ. 5:1-12) เป็นลักษณะของการบ่งชี้ชัดลงไปถึงสาเหตุแห่งความสุขถือเป็นการมอบบัญญัติ(วิธีการ) สำคัญแก่มนุษย์เลยทีเดียว
นอกจากนั้นยังทรงกระทำอัศจรรย์รักษาคนเจ็บป่วยหลายต่อหลายครั้งด้วยพระวาจาของพระองค์เช่นทรงรักษาคนตาบอด(มก. 8:22-26) ทรงรักษาคนใบ้หูหนวก(มก. 7:31-37) ฯลฯ…สวัสดีครับ.
(ต่อสัปดาห์หน้า)