Author: assump

แทนคิดสักนิด…สะกิดใจ คุณค่าของการสวดสายประคำในครอบครัว สมเด็จพระสันตะปาปายอห์น ปอล ที่ 2 ได้ทรงประกาศให้เดือนตุลาคม 2002 ถึงเดือนตุลาคม 2003 […]

ข้อคิดวันอาทิตย์ที่ 27 เทศกาลธรรมดา ปี A มธ21: 33-43…ในที่สุดเจ้าของสวนได้ส่งบุตรชายของตนไปพบคนเช่าสวน…หินที่ช่างก่อสร้างทิ้งเสียนั้นได้กลายเป็นศิลาหัวมุม…พระอาณาจักรของพระเจ้าจะถูกยกจากท่านทั้งหลายไปมอบให้แก่ชนชาติอื่นที่จะทำให้บังเกิดผล… พระคัมภีร์พระธรรมเก่าได้บอกกับพวกเราว่าพระเจ้าได้ทรงเอาใจใส่ดูแลประชากรของพระองค์เหมือนกับคนสวนที่ดีที่เอาใจใส่ดูแลสวนองุ่นของตนถึงกระนั้นสวนองุ่นก็ไม่ได้ผลิตผลตามที่เจ้าของสวนต้องการ…เราซึ่งเป็นประชากรใหม่ของพระเจ้าเปรียบเหมือนสวนองุ่นที่พระคริสตเจ้าได้ทรงปลูกและเอาใจใส่ดูแลและพระเจ้าทรงเฝ้าดูพวกเราเพื่อให้เราได้ผลิตผลแห่งความยุติธรรมผลแห่งความศักดิ์สิทธิ์และผลแห่งสันติภาพ… ข้อคิด…จากประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติบนโลกใบนี้อาจจะเต็มไปด้วยเรื่องราวของผู้เช่าที่ดีและผู้เป็นเจ้าของที่ชั่วร้ายแต่ในพระวรสารของวันนี้เรากลับได้ยินเรื่องของผู้เช่าที่ชั่วร้ายและผู้เป็นเจ้าของสวนที่ดี นิทานเปรียบเทียบเรื่องนี้เป็นเรื่องอุปมาเกี่ยวกับการที่พระเจ้ามีความเกี่ยวข้องกับประชากรของพระองค์อย่างไร? ผู้เป็นเจ้าของสวนคือพระเจ้าส่วนสวนองุ่นคือชนชาวอิสราแอลหรือโลกมนุษย์และผู้เช่าที่ชั่วร้ายคือผู้นำของศาสนาหรือผู้นำของประเทศชาติแต่ว่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือบรรดาผู้นำของศาสนาซึ่งได้รับหน้าที่ให้ดูแลสวนองุ่นของพระเจ้าส่วนพวกคนใช้คือบรรดาประกาศกที่พระเจ้าทรงส่งมาซึ่งบ่อยๆครั้งก็โดนปฏิเสธโดนทำร้ายและโดนฆ่าเสียและบุตรของเจ้าของสวนคือองค์พระเยซูเจ้าซึ่งในที่สุดก็โดนพวกเขาฆ่าเสียที่ไม้กางเขน เช่นเดียวกับอุปมาเรื่องของบุตรสองคนซึ่งเราได้ยินจากพระวรสารของอาทิตย์ที่แล้วอุปมาเรื่องนี้ก็พุ่งเป้าไปที่บรรดาพระสงฆ์ผู้ใหญ่และบรรดาผู้นำของศาสนา…อุปมาเรื่องนี้เป็นคำเตือนของพระเจ้าสำหรับทุกๆคนที่มีตำแหน่งหน้าที่รับผิดชอบในสังคมและในหมู่คณะ…แต่ว่าพวกเขาก็มิได้ใส่ใจที่จะทำหน้าที่ของตนอย่างดีดังนั้นผู้เช่าสวนในที่สุดก็ได้มาถึงจุดจบอันไม่พึงปรารถนา…กรุงเยรูซาเล็มได้ถูกทำลายและบรรดาคนต่างศาสนาคนต่างชาติก็ได้เข้ามาเป็นประชากรของพระเจ้าแทนที่ของชนชาวอิสราแอล “หินที่ช่างก่อสร้างได้ทิ้งเสียนั้นได้กลายเป็นศิลาหัวมุมองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงกระทำเช่นนั้นเป็นที่น่าอัศจรรย์แก่เรายิ่งนัก” […]

ข้อคิดวันอาทิตย์ที่ 26 เทศกาลธรรมดา ปี A มธ21: 28-32…คนเก็บภาษีและหญิงโสเภณีจะเข้าสู่พระอาณาจักรของพระเจ้าก่อนท่าน…เพราะยอห์นได้มาพบท่านชี้หนทางแห่งความชอบธรรมท่านก็ไม่เชื่อยอห์นส่วนคนเก็บภาษีและหญิงโสเภณีเชื่อ เรามีเสรีภาพที่จะบอกว่า“เอา”หรือ“ไม่เอา”กับพระเจ้าแต่นี่ย่อมหมายความว่าเราจะต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของเรา…หลายๆครั้งเรามักจะใช้เสรีภาพที่พระเจ้าได้ทรงประทานให้นั้นอย่างไม่ดีหรืออย่างผิดๆแต่ว่าพระเจ้ายังทรงพระทัยดีมีเมตตากรุณาต่อเราอยู่เสมอพระองค์ยังทรงเรียกเราให้เป็นทุกข์กลับใจกลับมาหาพระองค์ ข้อคิด… “อุปมาเรื่องบุตรสองคน” จากพระวรสารในวันนี้มุ่งเป้าไปที่พระสงฆ์ผู้ใหญ่ของชนชาวอิสราแอลจุดมุ่งหมายของอุปมาเรื่องนี้ก็เพื่อเป็นการปกป้องพระเยซูเจ้าจากการที่พระองค์ทรงเชื้อเชิญคนบาปและคนที่ถูกสังคมทอดทิ้งให้เข้าสู่พระอาณาจักรของพระเจ้าอันเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องในทางศาสนาในสายตาของพวกผู้นำทางศาสนาของชนชาวยิวแน่นอนอุปมาเรื่องนี้ได้ก่อให้เกิดความขุ่นเคืองให้กับพวกเขาเป็นอย่างมากเพราะเป็นการตำหนิพวกเขาโดยตรง บุตรคนแรกเป็นตัวแทนของบรรดาคนบาปซึ่งก็คงไม่แตกต่างอะไรกันมากนักเพราะทีแรกชอบทำอะไรตามใจตนเองแต่ว่าแล้วนั้นก็ได้เป็นทุกข์กลับใจและกลับมาหาพระเจ้าจนที่สุดก็ได้สวรรค์เป็นรางวัลแห่งชีวิต…ส่วนบุตรคนที่สองนั้นเป็นตัวแทนของบรรดาพระสงฆ์ผู้ใหญ่ของชนชาวยิวซึ่งก็คล้ายๆกับบุตรคนที่สองที่ได้สัญญาว่าจะทำงานเพื่อพระเจ้าแต่ที่สุดก็มิได้ทำดังที่ว่านั้นจึงในที่สุดก็ได้ทำให้ตัวเองไม่ได้เข้าสู่พระอาณาจักรของพระเจ้า เราจึงแลเห็นว่าการกลับใจเป็นเงื่อนไขที่สำคัญเพื่อจะเข้าสู่พระอาณาจักรของพระเจ้าซึ่งในบทอ่านแรกก็ได้กล่าวถึงอยู่แล้ว […]

แทนคิดสักนิด…สะกิดใจ พลังลึกลับแห่งสายประคำ เดือนตุลาคมเป็นเดือนแห่งการสวดสายประคำ และการรำพึงข้อพระธรรมล้ำลึกเกี่ยวกับชีวิตของพระเยซูเจ้า และพระแม่มารีย์ เมื่อค.ศ. 1978 วารสารไมเคิ้ล ตีพิมพ์การรำพึงสายประคำที่พระนางมารีย์ทรงชี้แนะแก่บาร์บาราชาวโปแลนด์ เธอผู้นี้ได้มอบชีวิตคืนให้พระเจ้าในวันที่ […]

ข้อคิดวันอาทิตย์ที่ 25 เทศกาลธรรมดา ปี A อสย55: 6-9; มธ20: 1-16…สวรรค์อยู่สูงกว่าแผ่นดินฉันใดทางของเราก็อยู่สูงกว่าทางของท่านและความคิดของเราก็อยู่เหนือความคิดของท่านฉันนั้น…ท่านอิจฉาริษยาเพราะเราใจดีหรือ?… บ่อยๆวิธีคิดของเรามนุษย์มักจะเป็นแบบแคบๆไม่กว้างไกลเราคริสตชนโชคดีที่พระเจ้าของเราไม่มีใจเล็กๆหรือใจแคบๆแบบนั้น…เพราะหนทางของพระเจ้าสูงส่งกว่าหนทางของเรามนุษย์เหมือนกับที่สวรรค์อยู่สูงกว่าแผ่นดิน…ให้เราอธิษฐานภาวนาต่อพระเจ้าขอพระองค์ทรงให้อภัยแก่ความใจแคบของเราแต่ว่าในเวลาเดียวกันก็ให้เราได้เปิดใจของเราให้กว้างต่อพระทัยดีของพระองค์และต่อเพื่อนพี่น้อง ข้อคิด…จากบทอ่านแรกท่านประกาศกอิสยาห์บอกเราว่า…ทางของเรามนุษย์ก็ไม่ใช่วิถีของพระเจ้า…ซึ่งทำให้เราสามารถแลเห็นความแตกต่างอย่างมากมายระหว่างพระเจ้ากับเรามนุษย์ไม่ว่าจะเป็นในด้านความคิดหรือในการแสดงออกซึ่งพฤติกรรมต่างๆ…แน่นอนความใจดีใจกว้างของพระเจ้ามีมากกว่าและเหนือกว่าความใจดีใจกว้างของเรามนุษย์มากมายนัก           […]

แทนคิดสักนิด…สะกิดใจ ว่าด้วย…กำเนิดของพระนางมารีย์ พระคัมภีร์ไม่ได้กล่าวถึงกำเนิดของพระนางพรหมจารีมารีย์ มีเพียงบันทึกธรรมประเพณีที่เล่าเรื่องอย่างน่าอัศจรรย์ ถึงคู่สามีภรรยา ยออากิมและอันนา จากพงศ์พันธุ์ดาวิด ทั้งสองมีอายุมากแล้ว แต่ไม่มีบุตร และรู้สึกสิ้นหวังในเรื่องการกำเนิดพระผู้ไถ่ที่ประชากรรอคอย […]

ข้อคิดวันอาทิตย์ที่ 24 เทศกาลธรรมดา ปี A มธ18: 21-35; บสร27: 30-28: 7…เราไม่ได้บอกท่านว่าต้องยกโทษให้เจ็ดครั้งแต่ต้องยกโทษให้เจ็ดคูณเจ็ดสิบครั้ง…และจงให้อภัยเพื่อนบ้านที่ทำผิดต่อท่านแล้วบาปของท่านจะได้รับการอภัย พระวรสารในวันนี้พระเยซูเจ้าได้ทรงแก้ปัญหาที่ว่าถ้าหากเราต้องการให้พระเจ้าให้อภัยแก่เราเราก็ต้องให้อภัยแก่คนอื่น…เราต่างก็รู้ดีว่าเป็นเรื่องยากที่จะให้อภัยแต่ว่าในเวลาเดียวกันก็เป็นเรื่องที่น่ารักมากๆเมื่อเรารู้จักให้อภัยคนอื่น…ทุกครั้งเวลาที่เริ่มพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณเราก็จะเริ่มด้วยการขออภัยโทษจากพระเจ้า ข้อคิด…พระวรสารในวันนี้ได้หยิบยกปัญหาที่เพื่อนพี่น้องคริสตชนได้ทำผิดต่อกันส่วนบทเพลงสดุดี(สดด103) พูดให้เราฟังเกี่ยวกับความยิ่งใหญ่แห่งการให้อภัยของพระเจ้าซึ่งตรงข้ามกับความใจแคบของเราในการให้อภัยคนอื่นถ้าหากว่าเรายังให้อภัยคนอื่นไม่เป็นมันก็จะเป็นตัวชี้บ่งว่าเราอาจจะไม่เคยมีประสบการณ์ถึงการให้อภัยของพระเจ้า ฐานะของคนใช้ในเรื่องเล่าของพระเยซูเจ้าอยู่ในสภาพที่หมดหวังอย่างยิ่ง…เพราะเขาเป็นหนี้กษัตริย์จำนวนเงินมหาศาลจนว่าแม้เขาจะทำงานตลอดชีวิตของเขาเขาก็ยังไม่สามารถชดใช้หนี้จำนวนมหาศาลนี้ได้หมด…นี่เป็นสภาพการณ์ของเราแต่ละคนเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าเราไม่สามารถเอาชนะการให้อภัยของพระเจ้าได้เลยสิ่งที่เราสามารถทำได้ก็คือวิงวอนขอพระเมตตาจากพระองค์ด้วยการให้อภัยแก่เพื่อนพี่น้องของเรา […]

แทนคิดสักนิด…สะกิดใจ ภาวนาเหมือนเด็กเล็กๆ ถ้าคุณได้ยินเวลาเด็กๆสวดภาวนาคุณต้องตกหลุมรักพวกเขาแน่ๆเวลาที่พวกเขาอธิษฐานภาวนาต่อพระเจ้าคำภาวนาของพวกเขาช่างไร้เดียงสาไม่มีความกังวลและความกังวลและความกลัวว่าจะพูดอะไรผิดพวกเขามั่นใจว่ามีใครคนหนึ่งที่คอยฟังคำภาวนาของเขาจริงๆพวกเขาวอนขอพระพรและอัศจรรย์ให้เกิดขึ้นขอแล้วขออีกซ้ำไปซ้ำมาไม่รู้เบื่อ แล้วกับพวกเราล่ะเกิดอะไรขึ้นเมื่อพวกเราเติบโตและเรียนรู้ว่ามีวิธีสวดภาวนาแบบเป็นทางการซึ่งเราต้องฝึกท่องตามสูตรที่ดูเหมือนทำให้ความกระตือรือร้นในการภาวนานั้นจางหายไปคำภาวนาของเรากลายเป็นเหมือนเครื่องจักรที่จำเจและน่าเบื่อหน่ายจนบางครั้งการสวดภาวนาก็เป็นยาหลับที่ดีเยี่ยม ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะเราไม่ได้ซาบซึ้งจริงจังนักเมื่อเราอธิษฐานภาวนาฉันยอมรับว่าตัวฉันเองก็มีปัญหาเสมอๆเมื่อต้องภาวนา ข้อแรกฉันมองว่าการภาวนาเป็นเรื่องที่“ต้องทำ” อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้การภาวนาไม่ได้มาจากใจอิสระเมื่อคิดในแง่นี้ใครกันล่ะที่อยากจะภาวนาเมื่อไรก็ตามที่การภาวนากลายเป็นหนึ่งในรายการของสิ่งที่ต้องทำในแต่ละวันความกระตือรือร้นความมีชีวิตชีวาก็หายไปทันที ประการที่สองฉันโตมากับความคิดที่ว่าเมื่อคุณต้องการทำสิ่งใดให้สำเร็จคุณต้องทำด้วยตนเองจึงจะเป็นจริงได้ การสวดภาวนาไม่เคยช่วยให้สำเร็จได้หรอก(ซึ่งความคิดนี้ไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องเลย) แล้วถ้าเป็นเรื่องที่อยู่เหนือความสามารถของคุณล่ะเมื่อนั้นแหละคุณจึงหันกลับไปหาการภาวนาเพราะแผนการแรกของคุณไม่สำเร็จแผนที่สองที่สามก็ไม่ได้ผลแต่ส่วนตัวฉันฉันก็ยังไม่สวดภาวนาอยู่ดีทำไมนะหรือ? […]

ข้อคิดวันอาทิตย์ที่ 23 เทศกาลธรรมดา ปี A สดด95; รม13: 8-10…ในวันนี้ถ้าท่านได้ยินเสียงของพระเจ้าก็อย่าทำใจแข็งเลย…และอย่าเป็นหนี้ผู้ใดนอกจากเป็นหนี้ความรักซึ่งกันและกัน…ผู้ที่รักเพื่อนมนุษย์ก็ปฏิบัติตามธรรมบัญญัติครบถ้วนแล้ว… ในพระวรสารพระเยซูเจ้าได้ทรงกล่าวกับพวกเราว่า“ที่ใดมีสองหรือสามคนชุมนุมกันในนามของเราเราอยู่ที่นั่นในหมู่พวกเขา”…ในขณะนี้เรากำลังมาชุมนุมพบปะกันในพระนามของพระเยซูเจ้าตามพระบัญชาของพระองค์โดยที่เรามาปรากฏตัวอยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์ในพิธีบูชาขอบพระคุณนี้ ข้อคิด…เนื้อหาหลักของพระวรสารในวันนี้เป็นเรื่องของการทำบาปหรือการทำผิดของสมาชิกคนหนึ่งของหมู่คณะซึ่งเพื่อนสมาชิกทั้งหลายจะต้องใช้ความพยายามทั้งหลายทั้งปวงในอันที่จะนำผู้ที่หลงผิดไปนั้นให้กลับใจและให้กลับมาสู่ในหนทางที่ถูกต้อง…ครั้งแรกก็ให้ทำเป็นการส่วนตัวแล้วนั้นก็ให้เรียกเพื่อนๆบางคนมาช่วยถ้าคนๆนั้นยังไม่ยอมกลับใจอีกก็ให้กระทำต่อหน้าหมู่คณะทั้งหมดและถ้าเขายังไม่ยอมกลับใจอีกก็ให้อัปเปหิเขาให้พ้นจากหมู่คณะแน่นอนการตัดสินใจทำเช่นนี้ของพระศาสนจักรหรือของหมู่คณะจะได้รับเกียรติจากพระเจ้าเนื่องจากว่าพระเจ้าได้ทรงเป็นแรงบันดาลใจให้พวกเขาทำเช่นนั้น ในบทอ่านแรกจากหนังสือของท่านประกาศกเอเสเคียลก็เช่นกันได้พูดถึงความรับผิดชอบของผู้นำหมู่คณะที่จะต้องใช้ความพยายามแก้ไขตักเตือนผู้ที่หลงผิด เวลาที่เราเดินทางไปในสถานที่ต่างๆของโลกเราจะแลเห็นผืนดินที่แตกต่างกันออกไปบางแห่งก็แห้งแล้งบางแห่งก็อุดมสมบูรณ์เต็มไปด้วยธรรมชาติสีเขียวๆซึ่งเราอาจจะสามารถสรุปได้ว่าเป็นผลกระทบที่เกิดขึ้นกับผืนดินนั้นๆจากการที่ฝนไม่สู้จะตกหรือว่าฝนตกน้อยมาก…ถ้าหากว่าไม่มีฝนแม้ผืนดินจะเคยอุดมสมบูรณ์มาก่อนก็อาจจะกลายเป็นทะเลทรายไปได้แม้แต่ว่าในท้ายที่สุดจะมีฝนตกลงมาบ้างผืนดินก็ยังแห้งและแข็งอยู่รับน้ำไม่ได้จนน้ำไม่สามารถซึมผ่านเข้าไปได้ซึ่งจะทำให้น้ำนั้นไหลไปที่อื่นอันอาจจะก่อให้เกิดน้ำท่วมก็เป็นได้ […]

แทนคิดสักนิด…สะกิดใจ ทะเลาะกันไปทำไม เชื่อว่าหลายคนคงต้องเคยผ่านเหตุการณ์การทะเลาะกับคนรอบข้างมาบ้างแล้ว ไม่ว่าจะเป็นกับเพื่อน คนในครอบครัว หรือคนรัก คุณมีวิธีการรับมือกับเหตุการณ์นั้นอย่างไรกันบ้าง มีเทคนิคง่ายๆ มาฝากกันครับ   1. […]