ข้อคิดวันอาทิตย์ที่ 22เทศกาลธรรมดาปีA มธ16: 21-27…ถ้าผู้ใดอยากตามเราก็จงเลิกคิดถึงตนเอง…มนุษย์จะได้ประโยชน์ใดในการที่ได้โลกทั้งโลกเป็นกำไรแต่ต้องเสียชีวิต การเป็นศิษย์ติดตามพระเยซูเจ้าย่อมจะหนีไม่พ้นจากการต้องทนทุกข์ยากลำบากแต่ก็มีรางวัลยิ่งใหญ่ที่คอยอยู่…อย่างไรก็ตามเราก็ยังกล้าๆกลัวๆในการติดตามพระองค์…ให้เรากลับไปหาพระเจ้าพลางกราบขออภัยโทษจากพระองค์สำหรับข้อบกพร่องต่างๆและความไม่เด็ดเดี่ยวในการติดตามพระองค์ของเราให้เราวอนขอพละกำลังจากพระองค์สำหรับชดเชยความอ่อนแอของเรา ข้อคิด…จากบทอ่านแรกเราได้แลเห็นความซื่อสัตย์ของท่านประกาศกเยเรมีย์ที่มีต่อภารกิจที่ท่านได้รับจากพระเจ้า…แต่ว่าท่านได้รับอะไรเป็นการตอบแทนสำหรับความซื่อสัตย์ของท่าน?…ในพระวรสารก็เช่นกันที่เราได้แลเห็นความซื่อสัตย์ของพระเยซูเจ้าที่มีต่อพระบิดาเจ้าและได้รับอะไรเป็นการตอบแทน…ความรู้สึกนึกคิดและอารมณ์ความรู้สึกเช่นเดียวกันนี้ก็คงจะมีอยู่ในตัวเราแต่ขอให้พระวาจาของพระเยซูเจ้าที่ว่า“ใครที่ยอมเสียชีวิตของตนเพื่อพระองค์ก็จะพบชีวิตนั้น” ได้เป็นกำลังใจแก่เราที่ยอมละทิ้งทุกสิ่งเพื่อติดตามพระองค์ นักบุญเปโตรแม้ได้รับการเผยแสดงจากพระเยซูเจ้าว่าพระองค์ทรงเป็นพระแมสสิยาห์และทรงเป็นบุตรของพระเจ้าแต่กลับไม่ยอมรับการเผยแสดงที่ว่าพระแมสสิยาห์ต้องรับทนทุกข์ทรมานนี่ก็คงเป็นลักษณะนิสัยของคริสตชนจำนวนหนึ่งซึ่งโดยทั่วๆไปในการดำเนินชีวิตที่มุ่งสู่พระอาณาจักรพระเจ้ามักจะอยู่ระหว่างทางสองแพร่งคือระหว่างความเชื่อและความเคลือบแคลงสงสัยทั้งยังคิดว่ากางเขนของพระเยซูเจ้าหรือความทุกข์ยากลำบากนั้นเป็นเสมือนเครื่องกีดขวางหรือเป็นอุปสรรคสำหรับพวกเขามิใช่เป็นความสำเร็จ […]
