“สตรีผู้หนึ่งมีดวงอาทิตย์เป็นอาภรณ์ มีดวงจันทร์อยู่ใต้เท้า”ทุกๆ ปีในวันสมโภชพระนางมารีย์รับเกียรติเข้าสู่สวรรค์ทั้งกายและวิญญาณ เราจะได้ยินข้อความจากหนังสือวิวรณ์ที่ว่า “พระวิหารของพระเจ้าในสวรรค์เปิดออก มองเห็นหีบพันธสัญญาในพระวิหาร เครื่องหมายยิ่งใหญ่ปรากฏในสวรรค์ คือสตรีผู้หนึ่งมีดวงอาทิตย์เป็นอาภรณ์ มีดวงจันทร์อยู่ใต้เท้า มีมงกุฎดาวสิบสองดวงประดับศีรษะ […]
กลุ่มสุดท้ายจะกลับกลายเป็นกลุ่มแรกในโลกปัจจุบัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแวดวงธุรกิจและการลงทุน หากผู้ใดได้เป็น “หัวแถว” หรือคนแรกก็ย่อมจะได้เปรียบกว่าคนอื่นๆแต่สำหรับพระเยซูเจ้า “พวกที่เป็นกลุ่มสุดท้ายจะกลับกลายเป็นกลุ่มแรก และพวกที่เป็นกลุ่มแรกจะกลับกลายเป็นกลุ่มสุดท้าย”พระเยซูเจ้าเสด็จมาในโลกนี้ไม่ได้เพื่อมาพบคนที่อยู่หัวแถวในสังคม แต่พระองค์มาเพื่อคนท้ายแถวในสังคม ในสมัยของพระองค์นั้น หัวแถวคือบรรดาพวกธรรมาจารย์ […]
“ทุกคนที่ถ่อมตนลง จะได้รับการยกย่องให้สูงขึ้น”สำหรับพระเยซูเจ้าแล้ว มื้ออาหารเป็นโอกาสดีที่พระองค์มักใช้เพื่อสอน สร้างความสัมพันธ์ และเปิดเผยบางอย่าง ครั้งนี้ก็เช่นกัน พระองค์ได้รับเชิญจากหัวหน้าชาวฟาริสีผู้หนึ่งให้มารับประทานอาหารที่บ้านของตนลูกาเล่าว่าพระองค์เห็นผู้รับเชิญพยายามเลือกที่นั่งที่มีเกียรติ พระองค์จึงตรัสเป็นอุปมาเพื่อเตือนพวกเขาว่าที่นั่งบางที่อาจจะเตรียมไว้สำหรับคนที่ได้กำหนดไว้แล้ว หากไปนั่งในที่ที่ไม่ใช่ของตนอาจจะต้องย้ายในภายหลัง ซึ่งประสบการณ์เช่นนี้เราพบได้แม้ในสังคมปัจจุบัน […]
“ทรัพย์สมบัติของท่านอยู่ที่ใด ใจของท่านก็จะอยู่ที่นั่น”สองสามอาทิตย์นี้เรายังคงอยู่กับพระวาจาที่เตือนให้เราจัดลำดับความสำคัญในชีวิตโดยไม่ต้องกังวลเพราะพระเจ้าจะทรงดูแลเรื่องต่างๆ ให้ หากเราเลือกพระองค์ ตั้งแต่บทภาวนาของพระอาจารย์ที่สอนให้เราวอนขอความจำเป็นต่างๆ ของแต่ละวัน จนกระทั่งคำเตือนเรื่องการสะสมทรัพย์สมบัติแต่ลืมที่จะใส่ใจกับพระเจ้าและเพื่อนพี่น้องพระเยซูเจ้าเรียกศิษย์ของพระองค์ว่า “ฝูงแกะน้อยๆ เอ๋ย อย่ากลัวเลย” […]
“ชีวิตของคนเราไม่ขึ้นกับทรัพย์สมบัติ”พระวาจาของพระเยซูเจ้าวันนี้ช่างขัดกับโลกปัจจุบันจริงๆ ไม่มีทางที่ใครจะมีความสุขได้โดยไม่มีทรัพย์สมบัติ จนถึงกับมีคำพูดทำนองที่ว่า “ถ้าคิดว่าเงินซื้อความสุขไม่ได้ ก็เอาเงินมาให้ข้าพเจ้า” นอกจากนี้ ท่าทีในการต้อนรับบุคคลทุกวันนี้บ่อยครั้งก็ขึ้นกับสิ่งที่เขามี รถยนต์ซุปเปอร์คาร์ บัตรเครดิตพรีเมียม ฯลฯทำไมพระเยซูเจ้ายังคงยืนยันว่า […]
“จงขอเถิด แล้วท่านจะได้รับ”พระวรสารวันนี้แบ่งเป็นตอนย่อยๆ ได้ 3 ตอนคือ พระเยซูเจ้าทรงสอนให้ศิษย์ภาวนา (1-4) คำอุปมาเกี่ยวกับการวอนขอ (5-8) และพระสัญญาเมื่อวอนขอ […]
“พระองค์ไม่สนพระทัยหรือ?”การอธิบายพระคัมภีร์แบบดั้งเดิมส่วนใหญ่มักเข้าใจว่าพระเยซูเจ้าตำหนิมาร์ธาและชมเชยมารีย์ แต่หากมองด้วยมุมมองที่กว้างขึ้น นี่คือการสอนของพระเยซูเจ้าให้มาร์ธาเลือกทำสิ่งที่เหมาะสมที่สุดกับสถานการณ์ ณ เวลานั้นพระเยซูเจ้าสนิทกับครอบครัวของมาร์ธา มารีย์ และลาซารัส (ในเหตุการณ์นี้ไม่ได้กล่าวถึงลาซารัสเลย) เมื่อพระองค์เสด็จมาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง (น่าจะเป็นหมู่บ้านเบธานีตามที่ยอห์นบันทึกไว้) […]
แล้วใครเล่าเป็นเพื่อนมนุษย์ของข้าพเจ้า?นักกฎหมายคนหนึ่งมาถามพระเยซูเจ้าว่าต้องทำอย่างไรจึงจะได้ชีวิตนิรันดร ซึ่งอันที่จริงเขารู้คำตอบอยู่แล้วว่าคือการรักพระเจ้าและรักเพื่อนมนุษย์แต่จุดประสงค์ของนักกฎหมายคนนี้ต้องการจะทำให้พระเยซูเจ้าจนมุม จึงถามต่อว่า “แล้วใครเล่าเป็นเพื่อนมนุษย์ของข้าพเจ้า?”คำถามนี้ ดูผิวเผินเหมือนกับเป็นความอยากรู้ แต่อันที่จริงนักกฎหมายกำลังพยายามแบ่งแยกว่าใครที่เขาต้องรักในฐานะเพื่อนมนุษย์ และเมื่อรู้ว่าใครเป็นเพื่อนมนุษย์แล้วเขาจะรู้เช่นกันว่าใครไม่ใช่เพื่อนมนุษย์สำหรับชาวยิว เพื่อนมนุษย์ของพวกเขามีเพียงเพื่อนร่วมชาติเท่านั้น ไม่ใช่กับคนต่างชาติและคนสะมาเรียที่พวกเขาถือว่าไม่ใช่พวกเดียวกัน พระองค์จึงเลือกเล่าเรื่องชาวสะมาเรียผู้ใจดีเพื่อให้เห็นว่าการรักเพื่อนมนุษย์ไม่ถูกจำกัดด้วยเชื้อชาติ […]
“จงวอนขอเจ้าของนาให้ส่งคนงานมาเก็บเกี่ยวข้าวของพระองค์เถิด”เรื่องราวการส่งศิษย์เจ็ดสิบสองคนออกไปตามเมืองต่างๆ ล่วงหน้าก่อนที่พระเยซูเจ้าจะเสด็จไปนี้แสดงให้เห็นว่าหน้าที่ประกาศข่าวดีเป็นหน้าที่ของทุกคน ไม่ใช่เฉพาะศิษย์ที่ได้รับเลือกเท่านั้นนอกจากนี้ คำอุปมาเรื่องข้าวที่จะต้องเก็บเกี่ยวมีมากแต่คนงานมีน้อยยังหมายความว่าเป็นช่วงเวลาที่เราคนไทยเรียกว่า “น้ำขึ้นให้รีบตัก” เพราะช่วงเวลาที่สามารถเก็บเกี่ยวได้ผลดีมีเพียงช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น หากทิ้งไว้ ข้าวก็จะเสียหาย บรรดาชาวนาจึงต้องทำงานแข่งกับเวลาเพื่อให้ได้ข้าวที่สมบูรณ์ที่สุด […]
“บนศิลานี้ เราจะตั้งพระศาสนจักรของเรา” พระศาสนจักรสมโภชนักบุญเปโตรและนักบุญเปาโลในวันเดียวกันจากธรรมประเพณีที่เชื่อว่าท่านทั้งสองเป็นมรณสักขีในวันเดียวกันในช่วงปี ค.ศ. 64-67 สมัยจักรพรรดิเนโร นักบุญเปโตรเป็นมรณสักขีโดยการถูกตรึงกางเขนเอาหัวลง ส่วนนักบุญเปาโลถูกตัดศีรษะ แม้การศึกษาทางประวัติศาสตร์ดูเหมือนจะเป็นไปได้ยาก แต่เรายังคงรักษาธรรมประเพณีการเฉลิมฉลองท่านทั้งสองในวันเดียวกันนี้มาจนถึงปัจจุบัน […]