Category: คิดสักนิด…สะกิดใจ

แล้วใครเล่าเป็นเพื่อนมนุษย์ของข้าพเจ้า?นักกฎหมายคนหนึ่งมาถามพระเยซูเจ้าว่าต้องทำอย่างไรจึงจะได้ชีวิตนิรันดร ซึ่งอันที่จริงเขารู้คำตอบอยู่แล้วว่าคือการรักพระเจ้าและรักเพื่อนมนุษย์แต่จุดประสงค์ของนักกฎหมายคนนี้ต้องการจะทำให้พระเยซูเจ้าจนมุม จึงถามต่อว่า “แล้วใครเล่าเป็นเพื่อนมนุษย์ของข้าพเจ้า?”คำถามนี้ ดูผิวเผินเหมือนกับเป็นความอยากรู้ แต่อันที่จริงนักกฎหมายกำลังพยายามแบ่งแยกว่าใครที่เขาต้องรักในฐานะเพื่อนมนุษย์ และเมื่อรู้ว่าใครเป็นเพื่อนมนุษย์แล้วเขาจะรู้เช่นกันว่าใครไม่ใช่เพื่อนมนุษย์สำหรับชาวยิว เพื่อนมนุษย์ของพวกเขามีเพียงเพื่อนร่วมชาติเท่านั้น ไม่ใช่กับคนต่างชาติและคนสะมาเรียที่พวกเขาถือว่าไม่ใช่พวกเดียวกัน พระองค์จึงเลือกเล่าเรื่องชาวสะมาเรียผู้ใจดีเพื่อให้เห็นว่าการรักเพื่อนมนุษย์ไม่ถูกจำกัดด้วยเชื้อชาติ […]

“จงวอนขอเจ้าของนาให้ส่งคนงานมาเก็บเกี่ยวข้าวของพระองค์เถิด”เรื่องราวการส่งศิษย์เจ็ดสิบสองคนออกไปตามเมืองต่างๆ ล่วงหน้าก่อนที่พระเยซูเจ้าจะเสด็จไปนี้แสดงให้เห็นว่าหน้าที่ประกาศข่าวดีเป็นหน้าที่ของทุกคน ไม่ใช่เฉพาะศิษย์ที่ได้รับเลือกเท่านั้นนอกจากนี้ คำอุปมาเรื่องข้าวที่จะต้องเก็บเกี่ยวมีมากแต่คนงานมีน้อยยังหมายความว่าเป็นช่วงเวลาที่เราคนไทยเรียกว่า “น้ำขึ้นให้รีบตัก” เพราะช่วงเวลาที่สามารถเก็บเกี่ยวได้ผลดีมีเพียงช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น หากทิ้งไว้ ข้าวก็จะเสียหาย บรรดาชาวนาจึงต้องทำงานแข่งกับเวลาเพื่อให้ได้ข้าวที่สมบูรณ์ที่สุด […]

“บนศิลานี้ เราจะตั้งพระศาสนจักรของเรา” พระศาสนจักรสมโภชนักบุญเปโตรและนักบุญเปาโลในวันเดียวกันจากธรรมประเพณีที่เชื่อว่าท่านทั้งสองเป็นมรณสักขีในวันเดียวกันในช่วงปี ค.ศ. 64-67 สมัยจักรพรรดิเนโร นักบุญเปโตรเป็นมรณสักขีโดยการถูกตรึงกางเขนเอาหัวลง ส่วนนักบุญเปาโลถูกตัดศีรษะ แม้การศึกษาทางประวัติศาสตร์ดูเหมือนจะเป็นไปได้ยาก แต่เรายังคงรักษาธรรมประเพณีการเฉลิมฉลองท่านทั้งสองในวันเดียวกันนี้มาจนถึงปัจจุบัน […]

“ทรงบิขนมปัง ส่งให้บรรดาศิษย์นำไปแจกจ่ายแก่ประชาชน”บทเพลงเริ่มพิธีของวันสมโภชพระคริสตวรกาย “พระองค์ทรงเลี้ยงดูประชากรของพระองค์ด้วยข้าวสาลีที่ดีเลิศ” (เทียบ สดด 81:16) คือบทนำที่ช่วยทำให้เราเข้าใจพระวาจาและวันฉลองนี้มากขึ้นขณะที่พระเยซูเจ้ายังทรงพระชนม์อยู่บนโลกนี้ พระองค์ใส่ใจประชาชนในทุกเรื่อง ไม่แต่เพียงเรื่องจิตใจเท่านั้นแต่เป็นเรื่องร่างกายด้วย แม้เมื่อถูกประจญเรื่องอาหารพระองค์จะยืนยันว่า […]

“พระจิตเจ้าจะทรงแจ้งให้ท่านรู้คำสอนที่ทรงรับจากเรา”“เรายังมีอีกหลายเรื่องที่จะบอกท่าน แต่บัดนี้ท่านยังรับไว้ไม่ได้” พระเยซูเจ้ากำลังกล่าวถึงไม้กางเขน แต่บรรดาศิษย์คาดหวังว่าพระองค์จะเป็นผู้นำการเปลี่ยนแปลงและทำให้ชาวยิวยิ่งใหญ่ขึ้นอีกครั้ง บรรดาศิษย์ยังไม่พร้อมจะเข้าใจความจริงเรื่องพระทรมานและการกลับคืนพระชนมชีพของพระคริสตเจ้า และยังไม่พร้อมที่จะยอมรับชะตากรรมของพวกเขาเองที่จะต้องรับทรมานเพราะการเป็นพยานถึงพระคริสตเจ้าอีกด้วยแต่ “เมื่อพระจิตแห่งความจริงเสด็จมา พระองค์จะทรงนำท่านไปสู่ความจริงทั้งมวล” พระจิตเจ้าจะนำทางบรรดาศิษย์ (และพวกเราทุกคน) […]

ทุกคนที่มีพระจิตของพระเจ้าเป็นผู้นำ ย่อมเป็นบุตรของพระเจ้านักบุญเปาโลในจดหมายถึงชาวโรมสอนเรื่องบุคคลที่ดำเนินชีวิตตามธรรมชาติ (เนื้อหนัง) และบุคคลที่ดำเนินชีวิตตามพระจิตเจ้า เปาโลเน้นให้เราทุกคนดำเนินชีวิตตามพระจิตเจ้า เพราะ “เพราะพระจิตของพระเจ้าสถิตอยู่ในตัวท่าน ถ้าผู้ใดไม่มีพระจิตของพระคริสตเจ้า ผู้นั้นก็ไม่เป็นของพระองค์” (รม […]

“จนกว่าท่านจะได้รับพระอานุภาพจากเบื้องบนปกคลุมไว้”พระเยซูเจ้าสรุปชีวิต คำสอนและภารกิจของพระองค์ไว้ในประโยคสั้นๆ ก่อนที่พระองค์จะจากบรรดาศิษย์ไปคือ “พระคริสตเจ้าจะต้องรับทนทรมานและจะกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตายในวันที่สาม จะต้องประกาศในพระนามของพระองค์ให้นานาชาติกลับใจเพื่อรับอภัยบาป โดยเริ่มจากกรุงเยรูซาเล็ม” (ลก 24:46-47)การ “เริ่มจากกรุงเยรูซาเล็ม” เพื่อยืนยันว่าพระเยซูเจ้ามีชีวิตอยู่จริงกับบรรดาศิษย์ซึ่งพวกเขาเป็นพยานยืนยันถึงเรื่องนี้ได้ […]

“เราให้สันติสุขของเรากับท่าน”เรายังอยู่ในบริบทของคำปราศรัยสุดท้ายของพระเยซูเจ้าก่อนพระองค์จะสิ้นพระชนม์ เรื่องที่พระองค์กล่าวมีมากมายเหลือเกิน แต่ทุกเรื่องเปี่ยมไปด้วยความห่วงใย เพราะพระองค์กำลังจะจากไปและกังวลว่าบรรดาศิษย์จะอยู่กันอย่างไรถ้าไม่มีพระองค์ พระองค์จึงฝากฝังพวกเขาหลายเรื่องหนึ่งเรื่องที่สำคัญคือพระองค์รู้ว่าบรรดาศิษย์ยังไม่เข้าใจคำสอนของพระองค์ดีนัก แต่พระองค์หวังว่าพวกเขาจะเข้าใจเมื่อเวลาผ่านไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพระองค์กลับคืนชีพแล้ว ถึงกระนั้นเพื่อความมั่นใจ พระองค์จึงสัญญาจะส่ง “พระผู้ช่วยเหลือ” […]

“เราให้บทบัญญัติใหม่แก่ท่านทั้งหลาย” พระวรสารที่เราได้ยินวันนี้เป็นคำสอนในคืนสุดท้ายที่พระเยซูเจ้าทรงพระชนม์อยู่บนโลกนี้ เราอาจจะสงสัยนิดหน่อยว่าทำไมพระศาสนจักรจึงนำเอาข้อความนี้มาอ่านในช่วงเทศกาลปัสกา เหตุผลที่พระศาสนจักรนำเอาข้อความที่เปรียบเสมือนพินัยกรรมหรือคำสั่งเสียสุดท้ายของพระเยซูเจ้ามาอ่านในช่วงนี้ก็เพื่อไตร่ตรองไปพร้อมๆ กับเรื่องราวการก่อร่างสร้างกลุ่มคริสตชนในยุคแรกเริ่มซึ่งพระเยซูเจ้าผู้กลับคืนพระชนมชีพเป็นแรงบันดาลใจ เรื่องราวที่เราได้ยินจากพระวรสารคือคำสั่งเสียของพระเยซูเจ้าหลังจากยูดาสออกไปแล้ว พระเยซูเจ้าเชื่อมโยงพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์กับพระสิริรุ่งโรจน์ของพระบิดา สำหรับยอห์นแล้ว พระสิริรุ่งโรจน์ของพระเยซูเจ้าคือพระทรมาน ไม้กางเขน […]

“เรารู้จักมัน และมันก็ตามเรา”พระวรสารนักบุญยอห์นบทที่ 10 โดยรวมเป็นคำสอนเรื่องผู้เลี้ยงที่ดี โดยมีเหตุการณ์ที่ชาวยิวต่อต้านพระเยซูเจ้าแทรกเข้ามาเป็นช่วงๆ พระศาสนจักรนำคำสอนเรื่องผู้เลี้ยงที่ดีมาอ่านในวันอาทิตย์ที่สี่ของเทศกาลปัสกาทุกปีต่อเนื่องกัน ด้วยเหตุนี้เราจึงเรียกวันอาทิตย์ที่สี่ของปัสกาว่าเป็นวัน “ผู้เลี้ยงที่ดี” (Bonus Pastor)ข้อ […]