ข่าวดี…ความชื่นชมยินดี เพราะพระเจ้าสถิตอยู่ จำเป็นต้องถูกถ่ายทอด” “จงยินดีเถิด ท่านผู้ที่พระเจ้าทรงโปรดปราน องค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับท่าน” (ลก 1:28) […]
ข่าวดี…ความชื่นชมยินดี เพราะพระเจ้าสถิตอยู่ จำเป็นต้องถูกถ่ายทอด” “จงยินดีเถิด ท่านผู้ที่พระเจ้าทรงโปรดปราน องค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับท่าน” (ลก 1:28) […]
“ตัดทางให้ตรง (ด้วยชีวิตของเรา) ใจมุ่งคงหาพระ” “ข้าพเจ้าเป็นเสียงของผู้ที่ร้องตะโกนในถิ่นทุรกันดารว่า จงทำทางขององค์พระผู้เป็นเจ้าให้ตรงเถิด” (ยน 1:23) “จงทำทางขององค์พระผู้เป็นเจ้าให้ตรงเถิด”…หากยึดตามตัวอักษร ต้องมีอะไร ต้องทำอย่างไรบ้าง […]
“เพื่อพ่อ…กลับใจ…กลับบ้าน” “ ท่านผู้นำข่าวดีมายังศิโยนเอ๋ยจงขึ้นไปบนภูเขาสูงเถิดท่านผู้นำข่าวดีมาให้กรุงเยซูซาเล็มเอ๋ยจงร้องตะโกนให้สุดเสียงเถิด จงร้องตะโกนอย่ากลัวเลยจงประกาศแก่เมืองต่างๆแห่งแคว้นยูดาห์ว่าพระเจ้าของท่านทรงอยู่ที่นี่” (อสย40:9) บทเพลงหลากหลายเพื่อเทิดเกียรติองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว“พ่อหลวงของปวงชนพี่น้องไทย” ดังกระหึ่มไปทั่วผืนแผ่นดินไทย อีกทั้งถ้อยคำถวายพระพร“ทรงพระเจริญ” ยิ่งดังก้องพื้นปฐพีด้วยหัวใจแปดสิบล้านดวงที่หลอมรวมเป็นเสียงเดียวเพื่อมอบแด่พระองค์ท่านในโอกาสวันคล้ายวันพระราชสมภพเป็นใครมายืนท่ามกลางเสียงแซ่ซ้องเหล่านี้ก็อดขนลุกด้วยจิตปลื้มใจปีติไม่ได้ “จงปลอบโยนจงปลอบโยนประชากรของเราเถิด… […]
“เริ่มต้นเตรียมรับเสด็จพระผู้ไถ่…มองดูความรักของพระเจ้า…สำหรับพี่น้องไทยใน 350ปี” “จงระวัง จงตื่นเฝ้าเถิด…ท่านทั้งหลายจงตื่นเฝ้าเถิด เพราะท่านไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านจะมาเมื่อไร ถ้าเขากลับมาโดยไม่คาดคิด อย่าให้เขาพบท่านกำลังหลับอยู่”(มก 13:33,35-36) เราเริ่มต้นสัปดาห์แรกของ “เทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า” […]
“ท่านก็ทำสิ่งนั้นต่อเราเอง… มาปลอบโยนความเจ็บช้ำในใจกัน” “เราจะตามหาและจะแสวงหาฝูงแกะของเราเอง…เราเองจะเป็นผู้เลี้ยงแกะของเรา…เราจะตามหาแกะที่สูญหายไปเราจะนำแกะที่หลงทางกลับมาเราจะพันแผลของแกะที่บาดเจ็บเราจะเสริมกำลังแกะที่อ่อนเพลียเราจะดูแลแกะที่อ้วนและแข็งแรงเราจะเลี้ยงเขาอย่างยุติธรรม” (เทียบอสค34: 11-12,15-17) คนที่เจ็บปวดเป็นทุกข์โศกเศร้า จะมีสักกี่คนที่จะกล้าบอกความในใจออกมาหากเพื่อนของเรายังไม่สามารถทำให้ตัวเขามั่นใจได้ว่าเป็นมิตรแท้ต่อตัวเขาอย่างจริงใจ… ถามว่าพวกเขาทุกข์ใจไหมตอบได้ว่า“ทุกข์ใจ” ย้อนคิดถึงตัวเองเหมือนกัน จริงๆเป็นเช่นเดียวกันเวลาที่จะระบายความในใจหรือร้องขอความช่วยเหลือจากใครก็มักจะขอคำแนะนำขอความช่วยเหลือหรือขอระบายความหนักใจให้ก็แต่คนคุ้นเคยและวางใจ […]
“ชีวิตที่วางบนฐาน…ความรักของพระเยซู“ “แต่ละคนจะต้องระมัดระวังว่าเขาก่อสร้างอย่างไรรางฐานที่วางไว้แล้วนี้คือพระเยซูคริสตเจ้าและไม่มีใครวางรากฐานอื่นได้อีก” (1คร3:16) ข่าวข่าวหนึ่งดูน่าสนใจเป็นพิเศษ รถยนต์คันหนึ่งมีกัน3คนพ่อแม่ลูกโดยพ่อเป็นคนขับถูกรถยนต์อีกคันหนึ่งขับปาดหน้า พ่อที่เป็นคนขับโมโหเลือดขึ้นหน้าจึงขับปาดหน้าสลับกันไปมาอย่างหน้ากลัวในทางด่วน แม้ว่าผู้เป็นภรรยาจะร้องทัดทานก็ไม่สามารถดับไฟโมโหที่ดับสติของสามีผู้เป็นคนขับลงได้ ผู้เป็นพ่อยังคงขับด้วยใจไร้สติต่อไปไม่ทันได้มองใบหน้าลูก-ฟังเสียงรำร้องทัดทานด้วยใจหวาดหวั่นในอันตรายจากภรรยาคู่ชีวิต… น่าเสียดายที่หัวหน้าครอบครัวท่านนี้วางตนไว้บนความยุติธรรมแบบผิดๆไม่ยอมกันและยอมให้อารมณ์เป็นใหญ่ […]
“ผู้ผ่านการถูกชำระ…ด้วยพระโลหิตพระคริสตเจ้า” ผู้อาวุโสคนหนึ่งถามข้าพเจ้าว่า “คนที่สวมเสื้อขาวเหล่านี้เป็นใคร และมาจากไหน” ข้าพเจ้าตอบว่า “นายขอรับ ท่านก็รู้อยู่แล้ว” เขาจึงบอกข้าพเจ้าว่า “คนเหล่านี้คือผู้ที่มาจากการเบียดเบียนครั้งใหญ่ […]
ความรักของพระเยซู: เราเรียกการกระทำตามใจปรารถนานี้ว่า“ความรัก“ ท่านได้รับพระวาจาด้วยความทุกข์ยากหลายประการแต่ท่านก็ยังมีความปีติยินดีของพระจิตเจ้า ด้วยเหตุนี้ท่านจึงเป็นแบบอย่างให้กับผู้มีความเชื่อทุกคน…พระวาจาของพระดังก้องมาจากท่าน…ความเชื่อของท่านในพระเจ้ายังเลื่องลือไปทั่วทุกหนทุกแห่ง” (1ธส1:6-8) มาร่วมค่ายผู้นำเยาวชนระดับชาติครั้งที่21 ณวัดพระมารดานิจจานุเคราะห์บ้านเข็กน้อยจังหวัดเพชรบูรณ์ ปีนี้วนมาเพื่อนสังฆมณฑลนครสวรรค์เป็นเจ้าภาพ […]
“เราร่วมชีวิตกับพระคริสตเจ้า…แพร่ธรรมแบ่งปันพระวาจาด้วยชีวิตของเรา“ “เราจับมือขวาของท่านไว้เพื่อปราบชนหลายชาติให้อยู่ใต้อำนาจ…เพราะเห็นแก่ยาโคบผู้รับใช้ของเราเราออกชื่อท่านเรียกท่านเราให้ตำแหน่งแก่ท่านแม้ท่านไม่รู้จักเราเราเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่มีพระเจ้าอื่นใดอีกนอกจากเรา… เพื่อคนทั้งหลายจากทิศตะวันออกและจากทิศตะวันตกจะได้รู้ว่าไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากเราเราเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่มีพระเจ้าอื่นใดอีก” (เทียบอสย45:1-2, 4-6) ในแต่ละช่วงของห้วงเวลาหนึ่งปีนั้นพระศาสนจักรได้จัดแบ่งและวางช่วงเวลาต่างๆเป็นช่วงเทศกาลหมุนเวียนไปเช่นเทศกาลธรรมดาที่เรากำลังดำเนินชีวิตเป็นปกติอยู่หรือช่วงเทศกาลวันพระคริสตสมภพที่เริ่มใกล้เข้ามาหรือจะเป็นช่วงเทศกาลมหาพรต-ปัสกาที่พี่น้องคริสตชนร่วมชีวิตของตนเป็นพิเศษร่วมกับพระทรมานและหวังจะกลับคืนชีพพร้อมกับองค์พระคริสตเจ้า ยิ่งไปกว่านั้นพระศาสนจักรวางวันเวลาเฉพาะเจาะจงมากขึ้นไปอีกว่าเป็นวันที่เราคิดถึงเหตุการณ์พิเศษใดด้วยมีความคิดพื้นฐานตรงข้ามกับเทศกาลในงานรื่นเริงของที่ต่างๆเพราะนี่หวังเพียงแจ้งข่าวว่าจะมีงานและหวังหากำไรเงินทองแต่เทศกาลของพิธีกรรมเราหวังแจ้งแนวทางในการดำเนินชีวิตให้พี่น้องคริสตชนของเรา “จากเปาโลสิลวานัสและทิโมทีถึงพระศาสนจักรที่เมืองเธสะโลนิกาซึ่งอยู่ในพระบิดาและในพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าขอพระหรรษทานและสันติสถิตกับท่านทั้งหลายเถิดเราขอบพระคุณพระเจ้าทุกเวลาเพื่อท่านทุกคนระลึกถึงท่านในคำภาวนาเราวอนขอเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าพระบิดา” […]
“ผู้นำตามที่โลกณวันนี้ต้องการ” ตอน“แม่พระ” : “ผู้ตอบรับเสียงเรียกเชิญของพระเจ้าด้วยใจสุภาพ” “องค์พระผู้เป็นเจ้าจอมจักรวาลทรงจัดเตรียมงานเลี้ยงฉลองสำหรับประชากรของพระองค์…พระองค์จะทรงเช็ดน้ำตาจากใบหน้าของทุกคน…เราจงชื่นชมยินดีที่พระองค์ทรงช่วยเราให้รอดพ้น” (เทียบอสย25:6,8-9) เดินทางมาจนถึงตอนสุดท้ายในใจจนได้กับเรื่อง“ผู้นำตามที่โลกณวันนี้ต้องการ” ต้องขอย้ำว่าไม่ใช่“ผู้นำตามที่โลกณวันนี้มีหรือเป็นกันอยู่” แน่นอนย่อมมีผู้นำตามี่โลกณวันนี้ต้องการรวมอยู่ด้วยแต่ก็ไม่ใช่ทุกคนจะสามารถทำตนให้เป็นผู้นำตามที่โลกณวันนี้ต้องการจริงๆได้ […]