สวัสดีครับพี่น้องที่รักพบกันอีกครั้งในคอลัมน์“คิดสักนิด..สะกิดใจ”ในอาทิตย์ที่2 ของเทศกาลธรรมดาปีB ซึ่งในบทอ่านที่1 ของวันนี้เราได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับการเรียกหรือกระแสเรียกของประกาศกซามูแอลซึ่งในตอนแรกซามูแอลเองนั้นท่านเองก็ไม่รู้หรอกว่าใครเรียกท่านท่านคิดว่าเป็นเอลีจึงไปหาท่านและถามท่านว่า“ท่านเรียกข้าพเจ้าหรือข้าพเจ้าอยู่ที่นี่แล้ว”แต่เมื่อรู้ว่าเอลีไม่ได้เรียกท่านท่านจึงกลับไปนอนต่อแต่เมื่อเสียกเรียกยังมีต่อไป และซามูแอลก็ยังไปถามท่านอย่างต่อเนื่องเอลีจึงเข้าใจว่าพระเจ้าทรงตั้งใจเรียกซามูแอลให้มารับใช้พระองค์จึงแนะนำให้ท่านตอบรับกับพระเจ้าว่า“ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสมาเถิดผู้รับใช้ของพระองค์กำลังฟังอยู่” และเมื่อซามูแอลตอบรับพระเจ้าท่านจึงได้กลายเป็นผู้รับใช้ที่ยิ่งใหญ่ของพระเจ้าบางครั้งเราเองก็ไม่เข้าใจหมือนกันว่าพระเจ้าเรียกและเรียกเราทำไมเรียกให้เราเป็นคริสตชนหรือเป็นพระสงฆ์นักบวชทำไม? บางคนอยากให้พระเรียกให้เขาเป็นพระสงฆ์แต่พระก็ไม่ทรงเรียกเขาซึ่งหากพี่น้องลองไปถามพระสงฆ์ทั้งหลายดูว่า“ทำไมพระจึงเรียกพ่อให้มาเป็นพระสงฆ์”ทุกคนก็คงจะตอบว่า“ไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไมพระถึงเรียกคนอย่างพ่อมาเป็นพระสงฆ์ได้” กระแสเรียก(Vocation) จึงเป็นพระพรของพระเจ้าหรือของประทานจากพระเจ้าซึ่งมาจากคำในภาษาลาตินคือ“Vocare”แปลว่าเรียกหรือเสียงเรียกการเรียกนี้จึงเป็นการเชื้อเชิญระหว่างผู้เรียกกับผู้ถูกเรียกนั่นคือพระเป็นเจ้าพระองค์เป็นผู้ริเริ่มในความสัมพันธ์กับเรามนุษย์“ภายในจิตใจ”และเชื้อเชิญให้เรามนุษย์ต้อง“ตัดสินใจ“เลือกด้วยน้ำใจอิสระของเราตามสภาพความจำกัดที่แวดล้อมเราในเวลาสถานที่และในธรรมชาติของตัวเรา ดังนั้นเรื่องของการเรียกหรือกระแสเรียกนี้เป็นเรื่องของพระที่เรามนุษย์ไม่อาจคิดแทนได้ไม่อาจบอกได้ว่าพระจะใช้วิธีอะไรเรียกเราสุดแล้วแต่พระองค์และน้ำใจของเรามนุษย์ดังเรื่องราวของเด็กชายAlbino […]
