Category: คิดสักนิด…สะกิดใจ

สวัสดีครับพี่น้องที่รักพบกันอีกครั้งในคอลัมน์“คิดสักนิด…สะกิดใจ” ในอาทิตย์นี้พ่อขอนำบทสนทนาของสองพ่อลูกคู่หนึ่งซึ่งกำลังที่เป็นกล่าวถึงของคนในประเทศจีนในขณะนี้ว่า“ทำไมคนเราจะต้องรู้จักเคารพตนเองรักชาติมีมารยาทและมีความมั่นใจในตนเอง”โดยคุณพ่อท่านนี้ได้ใช้บทสนทนาง่ายๆเชิงเหตุผลสอนลูกของตนว่า“เรามีวิธีใดบ้างที่จะให้เราเป็นคนดีได้ภายในช่วงเวลาข้ามคืน” ลูก: พ่อครับทำไมคนพวกนั้นถึงไม่รอให้ไฟเขียวก่อนถึงค่อยไปหล่ะครับ? พ่อ: อาจเป็นเพราะพวกเขารีบมาก ลูก: เราก็รีบไปเรียนเหมือนกันนิครับแล้วทำไมเราไม่ฝ่าไฟแดงไปหล่ะครับ? พ่อ: งั้นพ่อถามลูกนะว่ากฎจราจรต้องให้ไฟแดงเปลี่ยนเป็นไฟเขียวก่อนถึงจะไปได้ใช่ไหม? […]

พี่น้องครับอาทิตย์นี้เราประชาชนและคริสตชนชาวไทยทุกคนคงเศร้าโศกเสียใจกับการจากไปของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุยเดชคอลัมน์“คิดสักนิด…สะกิดใจ”ในอาทิตย์นี้พ่อจึงขออนุญาตน้อมนำ9 พระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมาเผยแพร่เพื่อเป็นประโยชน์และสิริมงคลสำหรับการดำเนินชีวิตและการแก้ไขปัญหาการทำงานในยุคปัจจุบันให้แก่พี่น้องกันนะครับ 1. คนดี “ในบ้านเมืองนั้นมีทั้งคนดีและคนไม่ดีไม่มีใครที่จะทำให้ทุกคนเป็นคนดีได้ทั้งหมดการทำให้บ้านเมืองมีความปกติสุขเรียบร้อยจึงมิใช่การทำให้ทุกคนเป็นคนดีหากแต่อยู่ที่การส่งเสริมคนดีให้คนดีปกครองบ้านเมืองและควบคุมคนไม่ดีไม่ให้มีอำนาจไม่ให้ก่อความเดือดร้อนวุ่นวายได้” (พระบรมราโชวาทในพิธีเปิดงานชุมนุมลูกเสือแห่งชาติ ค่ายลูกเสือวชิราวุธจังหวัดชลบุรี 11 ธันวาคม2512) 2. อนาคตทำนายได้ […]

พี่น้องครับชีวิตของเรามนุษย์มีทั้งความสว่างหรือความมืดด้านสว่างมีอยู่ด้วยกันหลายอย่างเช่นความรักความสุขชีวิตและการให้อภัยฯลฯส่วนความมืดเช่นความเกลียดชังความทุกข์ความตายและการอาฆาตพยาบาทฯลฯแต่ไม่ว่าจะเป็นในด้านหรือทิศทางใดจะสุขหรือทุกข์นั้นแท้จริงทัศนคติหรือการมองโลกของเราแต่ละคนนั่นมีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง มีอาจารย์เซนผู้หนึ่งมีศิษย์ที่ชอบบ่นและมักร้องทุกข์คร่ำครวญถึงความทุกข์ของตนเองอยู่เสมอและเนื่องจากทัศนคติและการมองโลกเช่นนี้จึงทำให้ศิษย์ผู้นี้มักจะมีแต่ความทุกข์กังวลและจิตใจไม่เป็นสุข วันหนึ่งอาจารย์เซนสั่งให้ศิษย์คนดังกล่าวไปตลาดซื้อเกลือมาถุงหนึ่ง        เมื่อศิษย์กลับมาจึงสั่งให้นำเกลือหยิบมือหนึ่งโปรยลงไปในแก้วบรรจุน้ำแล้วให้ศิษย์ดื่มลงไปพลางกล่าวถามว่า“รสชาติของน้ำเป็นอย่างไร?” “เค็มจนขม”ศิษย์ตอบด้วยใบหน้าเหยเก จากนั้นอาจารย์เซนได้พาศิษย์ไปยังริมทะเลสาบสั่งให้นำเกลือที่เหลือโปรยลงไปในทะเลสาบจนหมดสิ้นแล้วกล่าวว่า“ลองดื่มน้ำจากทะเลสาบดูสิ”ศิษย์จึงก้มตัวลงไปวักน้ำจากทะเลสาบขึ้นมาดื่ม อาจารย์เซนถามอีกว่า“คราวนี้รสชาติเป็นอย่างไรบ้าง?” ศิษย์ตอบว่า“รสชาติหวานสะอาดบริสุทธิ์ยิ่ง“ “ยังมีรสเค็มหรือไม่?”อาจารย์ถามต่อ “ไม่มี“ศิษย์ตอบ […]

พี่น้องครับอาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์สำคัญสำหรับเราพี่น้องชาวอัสสัมชัญทุกๆคนนะครับเพราะนอกจากเราจะมีการเปิดเดือนแม่พระ“คาทอลิกไทยพร้อมเพรียงไม่สิ้นเสียงสายประคำ”  ที่วัดในวันที่เสาร์1 ตุลาคมแล้วในวันถัดมาคือวันอาทิตย์ที่2 ตุลาคมพวกเรายังมีการระลึกถึงการจากไปครบ18 ปีของพระคุณเจ้ายวงนิตโยพระอัครสังฆราชชาวไทยคนแรกของอัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯและบิดาที่รักยิ่งของเราซึ่งมิสซาในทุกๆรอบของสัปดาห์นี้ทางวัดจะมีการระลึกถึงท่านเป็นพิเศษพ่อจึงขอใช้คอลัมน์ในบทความนี้เล่าถึงประวัติและชีวิตของพระคุณเจ้ายวงนิตโยแก่พี่น้องพอสังเขปนะครับ พระคุณเจ้ายอแซฟยวงนิตโยมีชื่อเดิมว่าเคียมสูนนิตโยเป็นบุตรของโทมัสฟุ้งและนางอันนากิมกี่นิตโยเกิดเมื่อวันที่29 พฤษภาคมค.ศ.1908ที่อำเภอลำลูกกาจังหวัดปทุมธานีท่านเป็นสัตบุรุษวัดพระวิสุทธิวงส์(ลำไทร) ราวปีค.ศ. 1913 ท่านและพี่น้องอีก3 […]

พี่น้องครับช่วงนี้ถือเป็นช่วงโค้งสุดท้ายของการเรียนการสอนของเด็กๆและในสัปดาห์หน้าตามโรงเรียนต่างๆก็จะมีการสอบเพื่อวัดผลการเรียนการสอนสำหรับภาคเรียนที่  1 กันช่วงนี้พ่อจึงสังเกตเห็นนักเรียนของเรางดกิจกรรมทุกอย่างตื่นตัวมากขึ้นและมุ่งหน้าอ่านหนังสือกันอย่างจริงจังโดยเฉพาะระดับชั้นมัธยมศึกษาเพราะเด็กนักเรียนทุกคนรวมทั้งท่านผู้ปกครองต่างก็หวังจะทำคะแนนสอบได้ดีและสอบผ่านกันทุกคนแต่พี่น้องครับสิ่งหนึ่งที่เราควรระลึกไว้เสมอก็คือการสอบก็คือการสอบซึ่งไม่ได้เป็นทุกสิ่งสำหรับชีวิตและไม่สามารถยืนยันได้อย่างชัดเจนว่าเด็กนักเรียนที่เรียนเก่งเรียนดีจะประสบความสำเร็จในชีวิตมากกว่าเด็กนักเรียนที่เรียนไม่เก่ง พ่อได้อ่านบทความหนึ่งในFacebook เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการสอบนี้แหละครับเป็นจดหมายจากผู้บริหารโรงเรียนแห่งหนึ่งในประเทศสิงคโปร์ถึงผู้ปกครองนักเรียนในช่วงก่อนสอบเนื้อหาในจดหมายเป็นคำแนะนำและเตือนสติท่านผู้ปกครองได้อย่างยอดเยี่ยมมากครับจึงขอนำมาแบ่งปันให้แก่พี่น้องณโอกาสนี้ Dear Parents, The exams of […]

สวัสดีครับ พี่น้องที่รักอาทิตย์นี้เราเข้าสู่อาทิตย์ที่ 25ของเทศกาลธรรมดา และอีกประมาณ 2เดือน เราก็จะทำการปิดปีศักดิ์สิทธิ์แห่งเมตตาธรรมแล้วนะครับ ใครที่ยังไม่ได้ทำกิจเมตตาฝ่ายกายและฝ่ายจิตเป็นพิเศษ หรือยังไม่ได้รับพระคุณการุณย์ครบบริบูรณ์โอกาสปีศักดิ์สิทธิ์นี้ ก็รีบๆ หน่อยนะครับ […]

สวัสดีครับพี่น้องที่รัก เมื่อวันอาทิตย์ที่แล้ว  4กันยายน ค.ศ. 2016ที่ผ่านมา เราคริสตชนทั้งโลกมีความชื่นชมยินดีกันทั่วหน้าที่พระศาสนจักรของเรา มีการสถาปนานักบุญท่านหนึ่งในยุคสมัยของเรานั่นคือ คุณแม่เทเรซาแห่งกัลกัตตา ซึ่งพี่น้องหลายท่านคงได้มีโอกาสชมการถ่ายทอดสดพิธีการสถาปนากันในช่วงเวลาดังกล่าวผ่านทางสถานีโทรทัศน์ TNN […]

โป๊ปฟรังซิส: “พระเจ้าทรงเมตตาและอ่อนโยน จงอย่ากลัวที่จะขอให้พระองค์ช่วยเรา” Posted by editor@popereport.com สมเด็จพระสันตะปาปา ฟรังซิส ทรงสอน พระบิดาทรงเปี่ยมด้วยความเมตตาและความอ่อนโยน […]

พี่น้องครับวันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วพบกันอีกครั้งกับคอลัมน์“คิดสักนิด..สะกิดใจ”หลายวันก่อนพ่อได้มีโอกาสอ่านบทความเกี่ยวกับบุคคลสำคัญของอเมริกาท่านหนึ่งนามว่าโทมัสเอดิสัน(Thomas Edison)นักประดิษฐ์และนักธุรกิจที่ยิ่งใหญ่ซึ่งสร้างแรงบันดาลในการดำเนินชีวิตแก่พวกเขาว่าทัศนคติและมุมมองชีวิตในแง่บวกสามารถสร้างความสำเร็จในชีวิตให้แก่เราได้ แม้ในความจริงหลายคนที่เคยอ่านเรื่องราวของเอดิสันอาจพบว่าแท้จริงท่านอาจจะไม่ได้เป็นผู้คิดค้นหลอดไฟเป็นคนแรกแต่ท่านก็เป็นบุคคลหนึ่งที่มีบทบาทสำคัญกับผลงานความสำเร็จของนิโคลัสเทลล่า(Nicolas Tesla) ผู้ประดิษฐ์หลอดไฟฟ้าให้กับเราใช้กันในทุกวันนี้ วัยเด็กโทมัสเอดิสันเริ่มเรียนเป็นครั้งแรกชั้นประถมในโรงเรียนพอร์ตฮูรอนของรัฐมิชิแกนครูประจำวันของท่านบ่นว่าเด็กชายเอดิสันเป็นเดีกที่เรียนรู้ได้ช้ามากและอาจสอบตกได้เพราะเรียนตามเพื่อไม่ทันมารดาของเอดิสันจึงตัดสินใจพาท่านออกจากโรงเรียนและสอนท่านเองต่อที่บ้าน แต่ในความล้มเหลวนี้เอดิสันกลับมีความโดดเด่นและหลงใหลในทางวิทยาศาสตร์เป็นอย่างมากพออายุได้10 ปีท่านสามารถสร้างห้องทดลองเคมีของท่านสำเร็จเป็นครั้งแรกและสามารถสร้างสิ่งประดิษฐ์ได้มากกว่า3,000 ชิ้นด้วยพลังที่ไม่มีวันหมดและความอัจฉริยะในตัวท่านซึ่งท่านมักจะกล่าวอยู่เสมอว่าเคล็ดลับของความสำเร็จในการทำงานคือแรงบันดาลใจ1% และหยาดเหงื่อแรงงาน99% […]

สวัสดีครับพี่น้องที่รักพบกันอีกครั้งในคอลัมน์“คิดสักนิด….สะกิดใจ” ในช่วงนี้ฝนตกทุกๆเย็นเห็นเด็กนักเรียนทั้งอัสสัมชัญของเราทั้งสามโรงเรียนเดินทางกลับบ้านด้วยความทุลักทุเลเพราะฝนก็ตกพื้นก็เปียกแฉะมิหนำซ้ำการจราจรด้านนอกก็ติดขัดแต่เด็กนักเรียนก็พากเพียรมาเรียนหนังสืออย่างสม่ำเสมอโดยเฉพาะท่านผู้ปกครองที่อดทนฝ่ารถติดมารับมาส่งลูกๆของตนอย่างตรงเวลาโดยหวังให้ลูกๆของตนประสบความสำเร็จก้าวหน้าในชีวิตโดยไม่อย่างลำบากจนเกินไป แต่ความคิดหนึ่งที่พ่อคิดว่า“ผิด”ในสังคมไทยคือคิดว่า“ถ้าลูกต้องลำบากถือเป็นความผิดของพ่อแม่”ซึ่งมนุษย์อาจเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเดียวในโลกนี้นะครับที่เข้าใจผิดในเรื่องนี้เพราะไม่มีสิ่งมีชีวิตประเภทในโลกนี้ที่พยายามหากินให้ลูกจนเกิดถึงตายหรือจากเปลจนถึงหลุมศพ มีสัตว์โลกชนิดหนึ่งที่สอนเราเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดีคือแม่นกอินทรีย์ซึ่งสอนเราว่าหน้าที่ของพ่อแม่ที่แท้จริงคือการเตรียมชีวิตให้กับลูกให้เขาเข้มแข็งและอยู่ในโลกนี้ได้ในวันที่ไม่มีเรา… ในทุกวันแม่นกอินทรีย์มันจะคาบอาหารมาเลี้ยงมาป้อนลูกของมันทุกวันไม่เคยขาดแต่เมื่อวันหนึ่งที่ลูกนกจะต้องเริ่มออกจากรังเพื่อหัดบิน…มันจะเริ่มเอาอาหารมาป้อนน้อยลง… แต่เอาหนามเอาหินมาทิ้งในรังสุมไว้เพื่อสร้างความอึดอัดให้กับลูกเพื่อเป็นการผลักลูกให้เริ่มอยู่ในรังไม่ได้… และเมื่อเวลาที่เวลาที่เหมาะสมทุกวันแม่นกอินทรีย์จะคาบลูกของตนบินขึ้นไปในที่สูงแล้วปล่อยลูกของตนทิ้งลงมาเพื่อหัดให้ลูกรู้จักกระพือปีกเป็นแต่ถ้าลูกร่วงลงมาโดยไม่บินมันก็จะโฉบลงมารับบินกลับขึ้นไปและทิ้งลงมาใหม่ทำอย่างนี้จนวันหนึ่งลูกนกจะกางปีกแล้วเริ่มกระพือบินได้ เมื่อถึงวันนั้น… หน้าที่ของพ่อแม่ก็สำเร็จแล้วแม่นกอินทรีย์ก็จะจากลูกของตนไปเพื่อให้ลูกของตนมีครอบครัวใหม่โดยไม่จำเป็นต้องมีแม่นกอินทรีย์อีกต่อไป แต่ในความเป็นจริงพ่อแม่บางคนเลี้ยงลูกของตนแบบลูกคุณหนูไม่เคยให้ลูกต้องดิ้นรนขวนขวายอะไรลูกจึงไม่เคยหกล้มเข่าของเขาไม่เคยเลือดซิบและไม่เคยได้เรียนรู้อะไรเลยจากความผิดพลาดของตนเองในชีวิตเด็กในยุคปัจจุบันจึงทำอะไรไม่เป็นและได้แต่…รอเงินรอรถรอเสื้อผ้ารอไอโฟนรอครูสอนพิเศษฯลฯจากพ่อแม่ […]