“ผู้สูงอายุ”: “เส้นทางเดิน” สู่ความรักของพระบิดา […]
Menu
“ผู้สูงอายุ”: “เส้นทางเดิน” สู่ความรักของพระบิดา […]
อยากถามว่า…”เพราะอะไร“ “ประชาชนจากเมืองต่างๆรอบกรุงเยรูซาเล็มมาชุมนุมกันนำผู้ป่วยและผู้ที่ถูกปีศาจชั่วร้ายทรมานมาที่นั่นด้วยทุกคนได้รับการรักษาให้หาย”(กจ5:16) “เธอเคยถามกับฉันที่ฉันรักเธอว่าอยากจะรู้รักเพราะอะไรกลับไปคิดไปค้นใคร่ครวญมากมายไม่เจอ…คำตอบ…ที่ผ่านมานั้นไม่คิดอยากรู้ที่มาและไม่เคยหาเหตุผลใดๆแค่ตัวฉันเพียงรู้ว่าเป็นสุขใจเมื่ออยู่เคียงกัน… อาจจะฟังแล้วไร้เหตุผลว่าสิ่งที่ทำให้คนรักกันหรือเป็นเพียงรอยยิ้มรอยนั้นเมื่อวันแรกเจอ… หากจะหาเหตุผลสักคำว่าสิ่งที่ทำให้ฉันรักเธอนั่นเป็นเพราะตัวฉันมาเจอเจอสิ่งดีงาม…ตั้งแต่วันฉันพบเธอก็เจอแต่สิ่งดีงาม… ตั้งแต่วันฉันพบเธอได้เจอแต่สิ่งดีงาม.” เนื้อหาที่พ่อนำมาคุยด้วย ไม่รู้บอกไปจะเชื่อกันหรือเปล่า […]
การกลับคืนชีพของพระเยซูเจ้า: เราเห็นและเชื่อ “เมื่อเข้าไปในพระคูหาก็ไม่พบพระศพของพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้า” (ลก24:3) “สุขสันต์วันปัสกาวันพระคริสตเจ้าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกลับคืนชีพ” ครับพี่น้อง หลังจากที่เราเพียรอดทนร่วมกับพระทรมานของพระองค์ […]
“อาทิตย์ใบลาน” … ช่วงเวลาของ“ชีวิตที่เรียบ…ง่าย…และน่ารักสำหรับเพื่อนพี่น้อง” “พระองค์ประทานให้ข้าพเจ้ามีลิ้นเพื่อพูดจาให้กำลังใจแก่ผู้เหน็ดเหนื่อย…” (เทียบอสย50:4) เมื่อช่วงบ่ายของวันอาทิตย์ที่ผ่านมามีโอกาสไปร้านตัดขากางเกงร้านหนึ่งอยู่ใกล้ๆกับโรบินสินบางรักของเรานี่เอง ด้วยหวังว่าจะนำกางเกงสี่ห้าตัวที่เพิ่งได้ซื้อมานำไปตัดขากางเกงและหลังจากมิสซาเย็นวันอาทิตย์จบลงแล้วจะเดินไปขอรับเพื่อมาใช้ต่อไป […]
มหาพรต: ให้(ใจ) ไป… เพื่อจะได้รับ(ใจ) กลับมา […]
“จงให้ตนจูงใจตน… มิใช่ให้ใครจูงจมูก” “บุตรคนเล็กรวบรวมทุกสิ่งที่มี…แล้วเดินทางไปยังประเทศห่างไกล… ที่นั่นเขาประพฤติเสเพลผลาญเงินทองจนหมดสิ้น” ทุกวันนี้สังเกตใหม่ครับว่าเราเดินกันได้ตรงทางมากน้อยแค่ไหน….??? วันวันหนึ่งหากเราตั้งใจนับดูว่ากว่าเราจะออกจากบ้านและเดินทางไปถึงจุดหมายของเราไม่ว่าจะเป็นห้องทำงานสำหรับผู้ใหญ่คุณพ่อคุณแม่หรือห้องเรียนหากเป็นเด็ก-เยาวชนในวัยเรียนเราเดินตรงไปยังเป้าหมายของชีวิตของเราอย่างตรงไปตรงมาหรือเรามักจะถูกดึงดูดจากสิ่งต่างๆสถานการณ์ต่างๆที่แวดล้อมเรา… จนเราก็ไม่รู้ไม่แน่ใจว่าจุดที่เรายืนอยู่นั้น… มันคือเป้าหมายของเราจริงๆแต่เริ่มต้นหรือไม่??? ลองกลับไปสังเกตดูครับ […]
“ใครบาป…ใครบุญ” …สำคัญหรือ??? “ชาวกาลิลีซึ่งถูกปีลาตสั่งประหารชีวิตในขณะที่เขากำลังถวายเครื่องบูชา…ท่านคิดว่าชาวกาลิลีเหล่านี้เป็นคนบาปมากกว่าชาวกาลิลีทุกคนหรือจึงต้องถูกฆ่าเช่นนี้” (เทียบลก13:1-2) หลายครั้งพี่น้อง… พ่อจะถูกนำไปสู่การตัดสินใจโดยที่ไม่ปรารถนาเลยที่จะต้องตัดสิน พี่น้องคงเคยได้พบเจอกับเหตุการณ์ทำนองนี้มาบ้างแล้ว พ่อเชื่อว่าน่าจะเป็นอย่างนั้นครับ ครั้งหนึ่งพ่อถูกถามว่า“พ่อเลือกมาเลยดีกว่าว่าใครผิดใครถูกกันแน่…?” […]
“ค่าของคนอยู่ที่… หัวใจที่ดีงามของตน” พระองค์จะทรงเปลี่ยนรูปร่างอันต่ำต้อยของเราให้เหมือนพระกายอันรุ่งโรจน์ของพระองค์(ฟป. 3:21) “ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน”เราเคยใช้ข้อความนี้เป็นเรื่องต้นแบบเพื่อสร้างกำลังใจสร้างแรงจูงใจและเป็นต้นเพื่อหล่อหลอมคนให้มีบุคลิกที่เอาจริงเอาจังกับการงานรับผิดชอบหน้าที่ของตนพยายามสร้างงานของตนให้ได้ดีให้ได้แต่ดาบยังไงก็เป็นดาบจะในอดีตหรือปัจจุบันหรือจะมองไปในอนาคตอีกกี่ปีก็ตามดาบก็มีสองด้านอยู่เช่นเดิม “ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน” แม้จะเคยสร้างผู้คนมากมายให้เป็นคนเก่งแกร่งและทระนงอย่างไรก็ตาม อีกด้านหนึ่งก็เสริมสร้างให้มนุษย์สนใจแต่วัตถุพยามสร้างผลงานจนบางทีก็ลืมนึกถึงหัวใจของคนรอบข้างหัวใจของคนในครอบครัวที่เป็นห่วง จนเมื่อระบบทุนนิยมวัตถุนิยมเงินนิยมเป็นเทพเจ้า […]
“เคล็ดลับ” ของแม่พระ “ยอมถูกขัดใจและฉีกใจในมหาพรต” “มนุษย์มิได้ดำรงชีวิตด้วยอาหารเท่านั้น… แต่ด้วยพระวาจาและวางใจในพระองค์” (เทียบลก4:4) คิดถึงการ์ตูนเรื่องหนึ่งที่เคยอ่านเมื่อ 20 กว่าปีก่อนนั้น“อิปโปคุงในเรื่องก้าวแรกสู่สังเวียน” […]
กุญแจสู่การเป็นชาวประมงของพระอาจารย์… “โตไปใจกว้าง” “พระอาจารย์…เราทำงานหนักมาทั้งคืนแล้ว” (ลก5:5) หากถามชีวิตตนเองหรือผู้อื่นว่า“เหนื่อยไหม…ลำบากไหม…เบื่อกับสิ่งที่ต้องรับผิดชอบไหมหน่ายกับการต้องมาคุมตัวเองให้มั่นคงไหม???” เมื่อสิ่งที่ตนเองทำไปอย่างดีแล้วถูกปฏิเสธกลับมา“เจ็บปวดไหม??” เชื่อมั่นได้ว่าคำตอบในชีวิตของเรากับชีวิตของผู้คนรอบข้างไม่ต่างกันเลยอาจจะเพี้ยนผิดไปก็ในรายละเอียด ในคำพูดของนักบุญเปโตร คำพูดของท่านในพระวรสารตอนนี้ […]