พี่น้องครับ ในช่วงนี้หลายท่านคงได้มีโอกาสดูกีฬาโอลิมปิก ริโอเกมส์ ประเทศบราซิล การแข่งขันกีฬาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษยชาติ ซึ่งเป็นเสมือนเกียรติยศและความภาคภูมิใจสำหรับนักกีฬาและประเทศชาติ หลาย ๆ ประเทศ ไม่ว่าจะเป็นประเทศเล็กหรือใหญ่ […]
พี่น้องครับ ในช่วงนี้หลายท่านคงได้มีโอกาสดูกีฬาโอลิมปิก ริโอเกมส์ ประเทศบราซิล การแข่งขันกีฬาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษยชาติ ซึ่งเป็นเสมือนเกียรติยศและความภาคภูมิใจสำหรับนักกีฬาและประเทศชาติ หลาย ๆ ประเทศ ไม่ว่าจะเป็นประเทศเล็กหรือใหญ่ […]
พี่น้องครับ ในช่วงเดือนสิงหาคมของทุกๆ ปี นอกจากเราคริสตชนจะคิดถึงแม่พระผู้รับเกียรติยกขึ้นสวรรค์ทั้งกายและวิญญาณ (15 สิงหาคม)แล้ว อีกเรื่องหนึ่งที่เราจะคิดถึงมากเป็นพิเศษ ก็คือ การคิดถึงแม่ของเรา เพราะแม่คือ […]
อาทิตย์นี้คงเป็นอาทิตย์สุดท้ายแล้วนะครับที่พ่อจะให้ความรู้เกี่ยวกับเรื่องของพิธีกรรมในอาทิตย์นี้จึงขอเสนอเรื่องของเทศกาลต่างๆในปีพิธีกรรมของพระศาสนจักรของเรา ในรอบปีของพระศาสนจักรคาทอลิกเราแบ่งปีพิธีกรรมออกเป็น5 เทศกาลซึ่งมีความหมายและความสำคัญในแต่ละเทศกาลดังต่อไปนี้ 1. เทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า(Advent) เริ่มต้นจากวันอาทิตย์สี่สัปดาห์ก่อนวันคริสตสมภพเป็นช่วงเวลาของการเตรียมวันคริสตสมภพซึ่งเราคริสตชนรอคอยการบังเกิดมาของพระผู้ไถ่ด้วยความหวังโดยมีการกลับใจใช้โทษบาป 2. เทศกาลคริสตสมภพ(Christmas)เริ่มต้นจากวันคริสตสมภพถึงวันฉลองการรับพิธีล้างของพระเยซูเจ้าเป็นเทศกาลที่เราเฉลิมฉลองการบังเกิดมาขององค์พระเยซูคริสตเจ้าพระผู้ไถ่ของเราซึ่งในเทศกาลนี้จะเน้นถึงบรรยากาศความชื่นชมยินดีความหวังสันติสุขและความรักขององค์พระเจ้า 3. เทศกาลมหาพรต(Lent)เริ่มต้นจากพุธรับเถ้า(Ash Wednesday) […]
เมื่ออาทิตย์ที่แล้วพ่อได้อธิบายเกี่ยวกับความหมายและองค์ประกอบของพิธีมิสซาภาคเริ่มพิธีและภาควจนพิธีกรรมไปแล้วในสารวัดฉบับนี้จึงขออธิบายในส่วนที่เหลืออีก 2 ภาคที่ติดค้างไว้นะครับ 3. ภาคศีลมหาสนิทหรือภาคบูชาขอบพระคุณประกอบด้วยการเตรียมเครื่องบูชาการเสกศีล(ปังและเหล้าองุ่น) การรับศีลและบทภาวนาหลังรับศีลโดยในภาคนี้จะเริ่มต้นจากการเตรียมเครื่องบูชา ซึ่งอาจมีการแห่เครื่องบูชาไปถวายบนพระแท่นโดยบรรดาสัตบุรุษ หลังจากนั้นพระสงฆ์จะเตรียมพระแท่นโดยปูผ้ารองนำผ้าเช็คถ้วยกาลิกส์(Purificator) ถ้วยกาลิกส์หนังสือมิสซาแผ่นปังและเหล้าองุ่นมาวางเตรียมไว้บนพระแท่นและทำการถวายบูชาตามขั้นตอน ในขณะที่บรรดาสัตบุรุษจะร่วมจิตใจตอบรับหรือขับร้องบทเพลงร่วมไปด้วยซึ่งในมิสซาในวันอาทิตย์หรือโอกาสพิเศษต่างๆในระหว่างช่วงนี้อาจจะมีการบริจาคเงินใส่ถุงทานเพื่อคนยากไร้หรือเพื่อบำรุงวัดอีกด้วย […]
สองอาทิตย์ที่แล้วพ่อได้อธิบายเกี่ยวกับเรื่องอิริยาบถและความหมายของสีอาภรณ์ซึ่งพระสงฆ์ใช้พิธีกรรมไปแล้วในอาทิตย์นี้พ่อขออธิบายเกี่ยวกับความหมายและองค์ประกอบในภาคต่างๆของพิธีมิสซาเพื่อพี่น้องจะได้เข้าใจความหมายและมีส่วนร่วมในการขอบพระคุณพระเจ้าได้อย่างมีคุณค่าเพิ่มมากขึ้น พิธีมิสซาคือพิธีบูชาขอบพระคุณในความเป็นหนึ่งเดียวกันของคริสตชนโดยมีองค์พระเยซูเจ้าเป็นเครื่องบูชาไถ่บาปแทนเรามนุษย์อาศัยพระกายและพระโลหิตที่ยอมสละและพลีชีวิตเพื่อเรา ในความเป็นจริงคำว่า“มิสซา”หมายถึง“การถูกส่งไป” เพื่อไปประกาศข่าวดีและเป็นแบบอย่างที่ดีแก่เพื่อนพี่น้องด้วยการมอบชีวิตของตนเองให้มีคุณค่าแก่ผู้อื่นเช่นเดียวกับที่เราคริสตชนได้รับจากพระเจ้าซึ่งในพิธีมิสซาเราคริสตชนเชื่อว่าองค์พระเยซูเจ้าทรงประทับอยู่อย่างแท้จริงใน3 วิธีการคือ 1. ในพระวาจาของพระองค์ทั้งบทอ่านจากหนังสือพระคัมภีร์และพระวรสาร 2. ระหว่างการเสกปังและเหล้าองุ่นซึ่งเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในพิธีมิสซาเพราะเป็นการรื้อฟื้นการเลี้ยงอาหารค่ำมื้อสุดท้ายของพระเยซูเจ้า 3. […]
พี่น้องหลายท่านคงเคยสังเกตนะครับว่า“ในแต่ละมิสซาทำไมเราจึงเห็นพระสงฆ์สวมสีเสื้ออาภรณ์ที่แตกต่างกัน”บางครั้งเราเห็นพระสงฆ์สวมอาภรณ์สีเขียวบ้างสีแดงบ้างหรือสีม่วงตามโอกาสต่างๆแล้วทำไมจึงเป็นไปเช่นนี้? วันนี้พ่อจึงขออธิบายและให้ความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้กันสักเล็กน้อยนะครับ พระศาสนจักรโรมันคาทอลิกของเรากำหนดสีอาภรณ์ที่ให้ใช้ในพิธีกรรมไว้ทั้งหมด6 สีได้แก่สีขาวแดงเขียวม่วงดำและกุหลาบโดยการใช้สีเหล่านี้นั้นมีการระบุไว้ในหนังสือ“ข้อแนะนำทั่วไปเกี่ยวกับมิสซา” แต่ก็ไม่เป็นกฎเกณฑ์ที่เคร่งครัดตายนักดังนี้ สีขาวหรือสีทองเป็นสีที่บ่งบอกถึงความยินดีการผ่านจากบาปหรือความตายไปสู่ชีวิตใหม่(ปัสกา) เป็นสีแห่งความสะอาดบริสุทธิ์และสีแห่งความเป็นพรหมจรรย์ ดังนั้นพระสงฆ์จะสวมอาภรณ์สีขาวนี้ในพิธีทำวัตรในมิสซาวันสมโภชปัสกาวันคริสตสมภพวันสมโภชและฉลองนักบุญทั้งหลายเช่นวันสมโภชแม่พระสมโภชนักบุญยอห์นบัสติสตาวันฉลองนักบุญยอห์นอัครสาวกฉลองธรรมสาสน์นักบุญเปโตรอัครสาววกและวันฉลองการกลับใจของนักบุญเปาโลเป็นต้น สีดำเป็นสีที่ตรงกันข้ามกับสีขาวเป็นสีที่บ่งบอกถึงความทุกข์โศกการปฏิเสธการขาดแคลนและการใช้โทษบาปดังนั้นพระสงฆ์จะสวมอาภรณ์สีดำนี้ในเทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้าและเทศกาลมหาพรตแต่ต่อมาเปลี่ยนมาใช้สีม่วงแทนและใช้สีดำในพิธีกรรมของผู้ล่วงลับ(อาจใช้สีม่วงแทน) ปัจจุบันสีดำนี้จึงไม่ค่อยนิยมมีการใช้มากนักในพิธีกรรม […]
เวลาเรามาร่วมบูชาพิธีกรรมพี่น้องเคยสังเกตไหมครับว่า“ทำไมจึงต้องมีอิริยาบถต่างๆระหว่างมิสซาไม่ว่าจะเป็นการยืนการนั่งการคุกเข่าฯลฯ” ทำไมพระศาสนจักรจึงไม่กำหนดให้มีท่าทางหรืออิริยาบถอย่างเดียวในพิธีกรรมเหตุผลสำคัญที่เป็นเช่นนี้เพราะพระศาสนจักรต้องการจะสื่อให้เราเห็นว่าพิธีกรรมนั้นไม่ใช่การกระทำส่วนตัวแต่เป็นการแสดงออกอย่างทางการของพระศาสนจักรซึ่งเน้นเรื่องการมีส่วนร่วมทั้งกายและใจทั้งครบแด่พระเป็นเจ้าดังนั้นอิริยาบถต่างๆจึงจะต้องแสดงออกถึงความเคารพความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันและความหมายในแต่ละวัฒนธรรมที่ช่วยส่งเสริมการภาวนาในรูปแบบต่างๆกัน การยืนเป็นอิริยาบถที่แสดงถึงความเคารพซึ่งปกติเราจะลุกขึ้นยืนให้เกียรติแก่บุคคลที่เราประสงค์จะให้เกียรติแก่เขาเช่นในพิธีกรรมเราจะยืนในภาคเริ่มพิธีและภาคปิดพิธีเมื่อขบวนประธานและศาสนบริการเดินเขามาและออกไป การยืนยังเป็นอิริยาบถที่แสดงออกถึงการร่วมใจภาวนาพร้อมกันเหมือนกับชาวอิสราเอลและคริสตชนยุคแรกกระทำเวลาที่พวกเขาสวดภาวนาดังหลักฐานที่ปรากฏในภาพวาดกาตาก็อมบ์นอกจากนั้นการยืนยังเป็นเครื่องหมายถึงการมีส่วนร่วมในการกลับคืนชีพและการรอคอยการเสด็จกลับมาในครั้งที่สองของพระคริสตเจ้า(Parousia) การคุกเข่าเป็นอิริยาบถที่แสดงถึงการกลับใจถ่อมตนและการใช้โทษบาปการคุกเข่ายังเป็นการแสดงถึงการภาวนาเป็นส่วนตัวและแสดงถึงความเคารพสูงสุดที่มนุษย์พึงมีต่อพระเจ้าเช่นในสมัยหนึ่งเราจะคุกเข่าหน้าพระแท่นเพื่อรับศีลมหาสนิท การนั่งเป็นอิริยาบถที่แสดงถึงการรับฟังอย่างตั้งใจเหมือนดังบรรดาศิษย์ของพระเยซูเจ้าที่นั่งห้อมรอบพระองค์เวลาฟังพระวาจาเพื่อฟังสิ่งที่พระองค์ทรงตั้งแก่พวกเขาดังนั้นเราจึงนั่งขณะที่มีการอ่านพระวาจา(ยกเว้นพระวรสาร) ขณะขับร้องบทคั่นขณะฟังเทศน์และการนั่งเงียบรำพึงหลังรับศีลมหาสนิทอีกด้วย การก้มศีรษะเป็นอิริยาบถที่มักจะแทนที่การคุกเข่าในพิธีกรรมพระสงฆ์จะเชิญชวนให้เราก้มศีรษะลงก่อนรับพรแบบสง่าจากประธานในพิธีในภาคปิดพิธีซึ่งพระสงฆ์จะกล่าวว่า“เชิญก้มศีรษะรับพรจากพระเป็นเจ้า” ในภาคเริ่มพิธีพระสงฆ์จะคำนับพระแท่น รวมทั้งในบทประจำมิสซาพระสงฆ์ก็จะก้มศีรษะด้วยขณะกล่าวคำภาวนาเป็นส่วนตัว […]
วันนี้เป็นวันสมโภชนักบุญเปโตรและเปาโลอัครสาวกสองนักบุญที่ยิ่งใหญ่ซึ่งพระศาสนจักรสากลและคริสตชนทั่วโลกมีการเฉลิมฉลองและเคารพให้เกียรติแก่ท่านทั้งสองเป็นอย่างสูงตั้งแต่ในยุคแรกของพระศาสนจักรเพราะท่านทั้งสองคือ“หลักศิลาที่มั่นคง” ที่วางรากฐานความเชื่อแก่เราคริสตชนทุกคนด้วยการยอมสละชีวิตของตนเอง เส้นทางชีวิตนักบุญเปโตรหัวหน้าพระศาสนจักร: ชาวประมงธรรมดาคนหนึ่งในเมืองเบทไซดาที่ไม่มีการศึกษา แต่พระเยซูเจ้าทรงเรียกท่านให้เป็นอัครสาวกแต่งตั้งให้ท่านเป็นหัวหน้าอัครสาวกและเป็นพระสันตะปาปาองค์แรกของพระศาสนจักรดังชื่อของท่านที่พระเยซูเจ้าทรงเปลี่ยนจาก“ซีโมน” เป็น“เคฟาส” หรือ“เปโตร” (มธ. 16:17-19) ท่านนักบุญเปโตรเป็นคนซื่อๆตรงไปตรงมาหุนหันมุ่งทะลุเคยอ่อนแอพลาดพลั้งแต่ก็กล้าหาญเด็ดเดี่ยวที่จะกลับใจและมั่นคงในการติดตามองค์พระเยซูเจ้าด้วยชีวิตสิ่งที่ทำให้ท่านเสียใจมากที่สุดในชีวิตของท่านสองเรื่องคือการปฏิเสธว่าไม่รู้จักกับพระเยซูเจ้าถึงสามครั้ง(มธ. […]
หลายวันก่อนมีสัตบุรุษท่านหนึ่งถามพ่อว่า“พ่อครับอาสนวิหารหมายถึงอะไรและมีความหมายพิเศษต่างจากโบสถ์ทั่วไปยังไง?” พ่อกลับมาคิดถึงเรื่องนี้และเห็นว่ามีประโยชน์ดีจึงเลยถือโอกาสนี้ให้ความรู้แก่พี่น้องเกี่ยวกับความหมายของคำว่า“วัดหรือโบสถ์”(ศาสนสถานที่ประกอบพิธีกรรมในศาสนาคริสต์) เพราะพ่อเชื่อว่าหลายท่านอาจคงจะยังไม่ทราบว่าสำหรับเราคาทอลิกแล้วเรามีชื่อเรียก“วัดหรือโบสถ์” อยู่หลายชื่อและมีความหมายที่ไม่เหมือนกันด้วย Cathedral ภาษาไทยเรียกว่า“อาสนวิหาร” ภาษาอิตาเลียนใช้คำว่าCattedrale (คัท-เทด-รา-เล) หรือคำว่าDuomo (ดู-โอ-โม) […]
ท่านคิดว่าเราเป็นใคร? วันนี้พระเยซูเจ้าทรงถามบรรดาศิษย์ว่า“ท่านล่ะว่าเราเป็นใคร”เปโตรทูลตอบว่า“พระองค์คือพระคริสต์ของพระเจ้า”นั่นคือคำตอบของนักบุญเปโตรแล้วสำหรับเราหล่ะถ้าพระเจ้าทรงถามเราเราจะตอบพระองค์ว่าอย่างไร? ซึ่งแน่นอนเราแต่ละคนคงจะไม่สามารถตอบคำถามข้อนี้ได้เลยหากเรายังไม่มีประสบการณ์โดยตรงกับพระองค์ดังนั้นเราจึงต้องถามตนเองอยู่เสมอว่าเราสัมผัสกับพระเจ้าในชีวิตของเราแล้วหรือยัง?หรือพระเจ้าสำคัญกับเราอย่างไร? ความจริงพระเจ้าทรงอยู่รอบตัวและเราสามารถสัมผัสกับพระองค์ได้อยู่ตลอดเวลาอยู่ที่ว่าเราจะตระหนักและรับรู้ถึงการประทับอยู่ของพระเจ้าในชีวิตของเราหรือไม่เท่านั้นดังนั้นไม่ว่าเราจะสุขหรือทุกข์จะป่วยหรือสบายดีอย่าลืมที่จะเรียนรู้และสัมผัสถึงพระองค์เสมอว่าพระเจ้านั้นสำคัญที่สุดสำหรับชีวิตของเรา ในทำนองเดียวกันเรายังต้องตั้งคำถามสำหรับตัวเราเองด้วยเหมือนกันว่า“แล้วท่านหล่ะท่านรู้มั้ยว่าท่านเป็นใคร?” พ่อคิดว่าคำถามข้อนี้เป็นคำถามสำคัญที่เราควรถามและตอบตัวเองบ่อยด้วยเหมือนกันซึ่งพระเจ้าคงไม่สนใจหรอกว่าเราตอบอะไร? แต่พระองค์ทรงสนใจมากกว่าว่า“เราทำตัวหรือดำเนินชีวิตในฐานะที่เป็นคริสตชนอย่างไร” เด็กยากจนคนหนึ่งกำลังขายแอปเปิ้ลอยู่ที่สถานีรถไฟขณะที่กำลังถือตะกร้าแอปเปิ้ลเดินขายอยู่ในช่วงเวลาเร่งรีบอยู่นั้นชายคนหนึ่งวิ่งมาชนเด็กยากจนจนตะกร้าแอปเปิ้ลกระจายไปทั่วพื้นแต่ชายคนนั้นกลับวิ่งต่อไปโดยไม่สนใจเพื่อให้ทันเวลารถไฟและดูเหมือนผู้คนที่อยู่ในบริเวณรอบๆจะไม่มีใครสนใจเด็กน้อยและแอปเปิ้ลของเขาเลยที่นั่นมีชายคนหนึ่งซึ่งกำลังเร่งรีบเหมือนกันแต่เขาหยุดและช่วยเด็กคนนี้เก็บผลไม้แล้วพูดว่าฉันเสียใจด้วยนะที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นเด็กคนนี้รู้ว่าเขาไม่ได้เป็นสาเหตุของเรื่องที่เกิดขึ้นจึงถามคำถามขึ้นว่า“คุณคือพระเยซูเจ้าหรือครับ”เพราะคุณใจดีมากเหลือเกิน เด็กคนนี้ไม่ได้ถามว่าชายคนนี้เป็นใครแต่เห็นสิ่งที่เขากระทำแล้วคิดว่าน่าจะเป็นพระเยซูเจ้าเพราะกิจการเล็กๆน้อยๆแบบนี้เป็นกิจการแห่งความรักที่ประกาศถึงองค์พระเยซูเจ้า พี่น้องอาทิตย์นพ่อจึงหวังและปรารถนาให้เราแต่ละคนเรียนรู้จากสิ่งที่พระเยซูเจ้าทรงสอนเราสัมผัสกับพระเจ้าเสมอในชีวิตของเราเพื่อจะได้มีคำตอบในคำถามที่ว่า“พระองค์คือใครสำหรับเรา?” […]